Slug Line was in 1979 voor mij een ware openbaring. Vanaf dat magnifieke derde album was John Hiatt wat mij betreft de top van de alternatieve rootsrock. Maar als ik nu terug kijk en langs mijn Hiatt-albums wandel, moet ik vaststellen dat Perfectly Good Guitar van 17 jaar geleden alweer mijn laatste John Hiatt-plaat is. The Open Road (New West/Sonic Rendezvous) is dus voor mij een soort heroriëntatie op het werk van de man uit Indianapolis, Indiana. Het openings- en titelnummer klinkt dan ook gelijk vertrouwd, al is het een rechttoe rechtaan-rocker van het geijkte Hiatt-recept. Daarvan zijn er vele te vinden op The Open Road, met subtiele uitstapjes naar de rockabilly (Haulin’), zodat je kunt spreken van ouderwetse Hiatt-degelijkheid. De keerzijde is echter dat er niet veel ontwikkeling zit in John Hiatt de singer-songwriter. Ook mis ik avontuur in de arrangementen en de instrumentatie; vooral de drums hakken in een eendimensionaal ritme. Er zijn dan ook weinig plekken op The Open Road aan te wijzen waar Hiatt de emotionele snaar raakt. Lekker is de talkingblues Like A Freight Train en fraai Wonder Of Love, maar het is in mijn ogen eigenlijk niet genoeg voor een man van het statuur van John Hiatt.
12/04/2010 Permalink
Wiebren, misschien Walk On of Crossing Muddy Waters nog eens proberen? Wat mij betreft top werk na Bring The Family. Solo live is Hiatt wat mij betreft nog steeds heel erg goed.
14/04/2010 Permalink
Nou, nou Wiebren
Dan heb je de laatste jaren toch niet echt opgelet hoor, jongen. Want Hiat’s ‘Same Old Man’ uit 2008 is een wereldplaat vol met songs die de emotionele snaar wel raken. En als je na 17 jaar pas in de gaten hebt dat een van ‘s-werelds beste singer songwriters een nieuw album uit heeft heb je toch lang liggen slapen. Sindsdien zijn er toch zeker acht studioalbums verschenen, en ja daar zit ook een wat mindere bij ( Little Head uit 1997 ). Maar na het uitkomen van ‘Same Old Man’ en ‘The Open Road’ heeft Hiatt zijn befaamde trilogie uit de jaren 80 uitgebreid met met twee fantastische albums.
16/04/2010 Permalink
Tja tís moeilijk muziek is en blijft n persoonlijke belevenis….. Maar wat ik wil zeggen is dat Hiatt toch wel een van de meest stabiele muzikanten is !! En dit laatste album is voor mij wederom n winner, voor mij is en blijft “slow turning”t beste wat ie heeft gemaakt maar goed dat is mijn belevenis !!! Ik heb m ook al tig X live gezien en als je t mij vraagt is die man altijd zwaar ondergewardeerd gebleven , maar deze man is mij nog nooit tegen gevallen , puur en solid as a rock !! Er zijn maar weinig die zo’n staat van dienst hebben als hij ,dus Wiebren wat jij ook vind Hiatt is en blijft my man !!!! En ik denk als je “open road”over n jaar of wat uit de kast pakt en draait je opeens realiseerd dat dit toch ook n verdomd goed album is .
Want dat is Hiatt ’s kracht , t blijft alleen maar groeien !!
Kortom Hiatt is MAGIC
17/04/2010 Permalink
Nummer 1 in de april editie van de Euro Americana Chart.