Eind vorig jaar waren we helemaal in de ban van Dances For The Lonely van American Aquarium. Wat een energie en wat een hartstocht had die plaat. Graham Parker, Bruce Springsteen, Little Steven en Marah haalden we er bij om het geluid van deze band uit Raleigh, North Carolina, te duiden. Het is dan ook een behoorlijk grote verrassing dat dit Small Town Hymns (Last Chance Records) een totaal ander soort album is. Veel rustiger. Niet een plaat om bij door het huis te springen, maar wel een cd die diep in je bewustzijn doordringt. BJ Barham (zang, akoestische gitaar) schrijft sublieme nummers die je niet loslaten. Dolende zielen bevolken zijn teksten, gevaarlijke vrouwen natuurlijk en Barham spaart ook zichzelf niet. En vanzelfsprekend die ongelooflijke aantrekkingskracht van het leven zelf en de wegen die lonken: She had on her momma’s dress, it was quilted white and freshly pressed, she looked like the Queen of Appalachia. We threw everything we had in the back of my daddy’’s Cadillac. We dared the whole world to catch us. We got a full tank of gas, a bottle of booze, a pocket full of cash and nothing to lose… We’re heading out anywhere, but here, everything we know is in the rearview mirror. The wind it sets her hair to dancing, occasionally giving glances of her face, all freckles and sunburn. With a smile you won’t soon forget to the way she lights her cigarette, she’s a modern day Audrey Hepburn. She’s got her daddy’s temper, her momma’s eyes, the world ahead of us and her by my side (Nothing To Lose). De fraaie zinnen op Small Town Hymns stromen als een rivier door kleine dorpen. She was born outside of Memphis, just north of Tupelo. Oh lord, she’s a Mississippi queen. And just like that big river, oh boy she’ll pull you under. She fights fire with gasoline. I want to make that glorious mistake. She’s got the kisses of a thousand angels and the bite of a rattlesnake (Rattlesnake). BJ Barham stuurt American Aquarium naar de eredivisie van de altcountry, waartoe ook Richmond Fontaine behoort. Naast Barham bestaat de band uit Zack Brown (piano, Wurlitzer), Bill Corbin (bas) Kevin McClain (drums), Ryan Johnson (elektrische gitaar, banjo), Jay Shirley (Hammond B3) en Whit Wright (pedal steel). Samen zijn ze verantwoordelijk voor een ronduit schitterende plaat. Verkrijgbaar bij CD Baby.
01/08/2010 Permalink
Zal best een aardige plaat zijn, maar als je voor de vierde keer in ruim een maand vijf sterren geeft, gelooft zo langzamerhand niemand je meer. Beetje kritisch blijven, John.
01/08/2010 Permalink
Wat een onzin is dit nou. Ook al ben ik absoluut geen fan van dat sterrengedoe en ben ik het vaak niet eens met hoe ze op deze site worden toegekend: is John minder kritisch omdat hij in ‘ruim een maand’ vier keer vijf sterren geeft? Dat moet je me toch eens uitleggen want in neem aan dat je daar toch minstens één argument voor hebt (dat je hier overigens goed verborgen houdt).
Kan het niet gewoon zo zijn dat hij vier uitstekende albums heeft gehoord (ook al is die van Rita Hosking van november vorig jaar, een kniesoor die daarover valt)? En daar het maximum aantal sterren voor geeft? Of past het niet in jouw idee van een criticus dat hij/zij een paar platen na elkaar uitstekend vindt?
03/08/2010 Permalink
Als het toekennen van sterren mensen pas verleidt tot het kopen van een cd dan zal er nooit veel bij iemand in de cd kast staan, ik heb bv de laatste cd van Guthrie Gunnard in huis, ik ben er gek van, hier krijgt hij maar 3 sterren maar voor mij is het een van de betere cd’s die ik de afgelopen tijd heb gekocht.
Dat de recensenten soms een ster meer of minder geven aan een cd maakt voor mij dus niet zoveel uit, zij bepalen nl niet mijn smaak, wel lees ik de recensies hier altijd met aandacht, dit is een van mijn favoriete sites wat dat betreft.
03/08/2010 Permalink
Guthrie Kennard,excuses.
03/08/2010 Permalink
Vijf sterren moet je naar mijn idee alleen geven aan echte meesterwerken. Dus niet aan een goede plaat, maar aan een meesterlijke, unieke plaat. Natuurlijk is dat subjectief, maar als John goede platen steeds vijf sterren geeft, is de kans groot dat de andere medewerkers van de site ook steeds guller worden. En daar wordt de lezer niet wijzer van. Dan haal je je schouders op. Als vijf sterren een hoge uitzondering is, zit je juist op het puntje van je stoel.
03/08/2010 Permalink
Jammer dat jullie de discussie richten op wanneer je waarvoor een aantal sterren moet geven. Mee eens dat vijf sterren voorbehouden moet zijn aan de echte unieke werkjes. maar kan voor hem het geval zijn toch? ook eens met dat ik mij niet laat verleiden door de sterren maar door iets in de recensie wat aanspreekt. Kevin Welch b.v kreeg drie sterren maar is een topper voor de jaarlijst wat mij betreft. Maar laat de discussie gaan over deze prachtige plaat van american aquarium. Dit is een juweeltje, vijf sterren of niet. net als de voorgaande hoewel idd anders. meesterlijke band die het verdient meer naamsbekendheid te krijgen. Wie haalt deze band naar nederland?
05/08/2010 Permalink
wat een geleuter over sterren
deze cd verdient het maximale punt uit
het is nml een klassieker punt uit
geweldige recensie
13/08/2010 Permalink
Hey John (met de bekende achternaam). Ga vooral door met die sterren !! Ik lees met veel plezier jouw recensies, ze prikkelen en dagen uit tot beluistering. Jij verstaat je vak, kritiek zal er altijd zijn…net als prachtige muziek. Laat het dus nooit en ik herhaal NOOIT je enthousiasme voor muziek beteugelen !! En als je nog een recensie schrijver nodig bent voor je site, legik je graag het vuur aan de schenen met mijn mening 😉
13/08/2010 Permalink
Prachtige plaat: bij cdbaby enkel ” for download only”, maar bij Lone Star Music wel te koop op cd.