Heeft Jon Langford heimwee naar de tijd dat hij nog liedjes zong over de sociale onrust in het Verenigd Koninkrijk? Bijna alle teksten op Old Devils (Bloodshot/Bertus) wekken die indruk. Het zijn liedjes waarin Langford lijkt te worstelen met zijn huidige status als kunstenaar die het gemaakt heeft. De begin jaren negentig naar de Verenigde Staten (Chicago) getrokken Engelsman lijkt zichzelf op de korrel te willen nemen met 1 2 3 4Ever: 123 Forever & Time stands still / When you were young you thought you’d never / Reach the crown of the hill / Now what you gonna do with your money / When you’re fat and full? / Live for next week, live for last year. En in Self Portrait: At last I knew the truth / But the truth is I didn’t really want to / I was famous for my portraits / For the likenesses I drew / I spent some time in Hollywood / I went to see the Queen / I did true and I did false / I did all points in between. De punky benadering op Old Devils is weer helemaal zoals vroeger bij Mekons. Sally Timms zingt ook mee op enkele nummers. Een andere gastvocalist is Andre Williams, als altijd goed voor wat punky rhythm & blues uit de goot. In Death Valley Day neemt Langford Amerika op de hak: The house is full of stuff / Don’t you think we’ve got enough / You buy like you’ve been bought / You move like you’ve been caught / On this Death Valley day. Nergens leidt desillusie bij Langford tot overgave. Integendeel, op Old Devils is hij strijdbaar en vol energie en als altijd helemaal links van de weg. Ook in Amerika.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie