Blue Highways is terug! Na de slechte bezoekcijfers in 2009 werd er vorig jaar door Vredenburg geen festival in Utrecht georganiseerd. Op 23 april 2011 gaat echter de 11de editie plaatsvinden. Vooralsnog met 2 podia: 1 in de grote zaal van de Rode Doos (Vredenburg Leidse Rijn) en 1 in een naastgelegen tent. Als eerste namen zijn bevestigd: Jesse Winchester, Justin Rutledge, Boris McCutcheon & the Saltlicks en Frazey Ford & band. Voorverkoop start op 15 januari. Een kaartje kost € 39,50
12/01/2011 Permalink
misschien Sandra ????
12/01/2011 Permalink
Israel Nash Gripka is half april in Nederland voor optredens, dus…
12/01/2011 Permalink
Ik heb gepleit voor The Arcade Fire op BH. Dat zal niet gaan gezien de volgende tweet “Gerard Ekdom: ‘Pinkpop is in verregaande onderhandelingen met Arcade Fire’ . Dus (ook) naar Pinkpop?
14/01/2011 Permalink
9 Keer bij Blue Highway aanwezig geweest.
Hier mijn verlanglijstje
Dave Sutherland
Bab Kennedy
Bill Chambers
Joe Purdy
Terence Martin
The Refreshments uit Zweden
Jimmy Lafave
The Bodeans
Steve Young
Kevin Meisel
En als afsluiting gezellige TexMex met Dwayne Verheyden& The
TexMexexplosion uit Nederland
16/01/2011 Permalink
Kreeg net een mailing van New West records over het debuutalbum van Ponderosa (http://www.myspace.com/ponderosamusic). Lijkt me leuk om hun Europese introductie op BH te doen.
17/01/2011 Permalink
Er is natuurlijk ook plaats voor jong Nederlands talent in dit genre muziek nietwaar. kijk naar Tess& The Chiefs (www.tessandthechiefs.com) Zij zouden daar heel goed tussen passen.
Elsa
17/01/2011 Permalink
Nog een suggestie: Courtyard Hounds. Uiteraard zullen de puristen dit weer véél te commercieel vinden (spreekt tenslotte meer dan 10 mensen aan), maar als je als festival kan schermen met “2/3 Dixie Chicks”, dan trek je in ieder geval extra volk!
En in het kader van Nederlands talent: The Rhythm Chiefs (zijdelings gelinkt aan de band die Elsa hierboven noemde), en Remmelt, Muus en Femke. Jaren terug deden ze een sessie op BH (2006?), en ik stond aan de grond genageld. Volgens mij was ik op weg naar Marah, maar die konden mij niet meer boeien…
18/01/2011 Permalink
Hank III
Bob Wayne & Outlaw Carnies
Lucky Tubb
Wayne Hancock
J.B Beverley
Stone river Boys
Joey Allcorn
Dege Legg ( Brother Degg )
Pete Berwick
Caleb Klauder
Kill Devil Hills
Hellbound Glory
Als we toch wat namen moeten noemen 😉
20/01/2011 Permalink
Eh… wat dacht je van Tommy Ebben? Van eigen bodem en morgen (vrijdag 21/1) te zien in DWDD? Of zitten ze te slapen bij de organisatie? Heb trouwens al kaartjes besteld!
24/01/2011 Permalink
Dave Gonzales liet zich gisteren – na een fantastisch optreden met the Stone River Boys in the Borderline, Diest (B) – ontvallen dat er onderhandelingen bezig zijn om hen naar Blue Highways te halen …..
26/01/2011 Permalink
Heb al eerder een lijstje gepost, maar vergat er één…
Blue Rodeo. Zijn die úberhaupt ooit in Nederland geweest…?
27/01/2011 Permalink
Hier worden we heel blij van: American Aquarium komt naar Blue Highways!
29/01/2011 Permalink
He dat is te gek. Daar moet ik heen. Was mijn nr2 in de jaarlijst
12/02/2011 Permalink
Via facebook verneem ik dat Israel Nash Gripka ook naar Utrecht komt. Goed nieuws, vond hem op Take Root destijds erg goed. Komt ook een nieuw album.
13/02/2011 Permalink
Graag zou ik de volgende mensen op Blue Highwas zien optreden:
The Pines
Phil Minissale
The Steeldrivers
Patty Griffin
Rachel Harrington
The Wiyos
Steep Canyon Rangers
Jeremy Parsons
Black Prairie
Red Molly
Danny Schmidt
Evie Ladin
26/02/2011 Permalink
Blue Highways op youtube: http://www.youtube.com/user/AmericanaLiveMusicNL
24/04/2011 Permalink
Inmiddels zit de 11e editie van het Blue Highways Festival er op. Of de programmering er dit jaar toe heeft kunnen bijdragen om het bezoekersaantal op een voor BH bedrijfseconomisch verantwoord peil te brengen moet nog blijken.
Vanuit het oogpunt van bezoeker vond ik de ruimte in en rondom het complex werkelijk een verademing. Tegelijkertijd was de sfeer duidelijk minder intiem dan in Muziekcentrum Vredenburg. De geluidskwaliteit van de grote zaal was duidelijk beter dan in het centrum van Utrecht. Die van de tent was tegen verwachting in meer dan behoorlijk.
De aanwezigheid van de enige cateraar was organisatorisch jammerlijk onderbemeten. Het ruimtallig aanwezige en vriendelijke personeel maakte echter veel goed. In combinatie met het goed geoutilleerde gebouw (pluim voor de effectieve airconditioning!) maakte dat het festival tot een comfortabel evenement.
En waar kun je nog gratis en zo ruim parkeren naast de deur?
De gecontracteerde acts vond ik helaas erg matig. Er zat een aantal gevestigde namen tussen, maar die konden mijns inziens niet overtuigen. Zoals wel vaker viel er in de kleine zaal meer te genieten. Matt the Electrician, Briann Webb en vooral Israel Nash Gripka overtuigden in zeer ruime mate; behalve verrassend was het gewoon erg mooie muziek.
Volledig misplaatst was de Belgische formatie The Seatsniffers. Daar waar trefwoorden voor Americana -doch in ieder geval voor de geprogrammeerde acts op het Blue Highways festival- authenticiteit en integriteit zijn, trof ik een weliswaar populaire maar teleurstellende fake band aan. De zoveelste formatie met een aangemeten identiteit, podiumbedrijfskleding, en drijvend op een hoog showgehalte van met name de drummer.
Als je het mij vraagt moet Blue Highways zich verre houden van dergelijke lokale hypebandjes die het doorgaans lukt om de handen van een bierdrinkende en jolig feestende meute op elkaar te krijgen. Die van mij bleven echter gewoon in mijn zak. En als er meer acts van dit povere kaliber geboekt gaat worden voor de 12e BH editie dan blijven mijn handen volgend jaar gewoon thuis.
Als ik het niet van Blue Highways mag verwachten, dan toch op zijn minst wel van de Kleine Zaal, waarvan ik normaliter na een gepaste finale huiswaarts keer om nog weken lang na te genieten met een berg ter plekke aangeschafte cd’s.
Nu mijmer ik over de vorige edities, en kijk argwanend uit naar de volgende.
25/04/2011 Permalink
Dat heet Rock & Roll. Aangemeten identiteit en bedrijfskleding? Hoe zit met hoeden of van die westernoverhemden? Americana is een verzamelnaam van amerikaanse rootsstijlen en wat mij betreft passen de Seatsniffers daar prima in. Misscien vins je dat iemand uit Europa geen americana mag spelen, omdat je geen amerikaan bent. Voorbeelden te over waarbij dat goed uitpakte(Rolling Stones waren misscien de beste americana band ever).
Was voor mij een gelsaagde editie. Volgende keer misschien ook wel een cajun-zydeco band erbij.
25/04/2011 Permalink
deel je mening Nico voor de volle 100 % ! En een goede soul / gospel act ( à Mike Farris, Jim Byrnes & the Sojourners)
25/04/2011 Permalink
@Nico en @SWA:
Jullie missen mijn punt. Ik heb het hier over authenticiteit (en daaruit voortvloeiend integriteit), en niet over het gespeelde muziekgenre. Zo was The Seatsniffers de enige band die zich nog snel even in gepaste podiumkleding moesten hijsen (what ever for?); de rest van de geboekte acts liep zo vanaf de straat het podium op. Als je dat essentiële verschil niet wil zien, dan vormde de rest van de programmering natuurlijk ook geen probleem.
Americana mag dan een melting pot zijn, dat wil niet zeggen dat je er maar van alles in kunt donderen.
25/04/2011 Permalink
Heremetijd… wat een geneuzel weer. Podiumkleding! Verschrikkelijk! Wat erg! Waar moet dat héén met de serieuze muziek!
Ik ben dit jaar juist niet gegaan (de eerste 9 edities wel), omdat het mij allemaal té serieus wordt. Teveel mompelende mannen met baarden (zowel artiest als publiek), en te weinig knallers. Wat dat betreft vond ik juist de toevoeging van de Seatsniffers weer leuk (echter, ik ga niet alleen voor hen naar BH).
Vorig jaar was ik voor het eerst op Take Root, en dat was een verademing! Jong publiek (zei hij als 40-jarige), artiesten van het volledige Americana-spectrum (van Frank Fairfield tot Wilco tot Old Crow Medicine Show), en de hele dag een geweldige sfeer. BH is mij iets te hautain en elitair geworden, wat ook wel blijkt uit het taalgebruik van John. “Authenticiteit en daaruit voortvloeiend integriteit”? Serieus? Mag er nog wel geklapt worden na de nummers, of moeten we op z’n beatniks met onze vingers knippen? Vergeet vooral je baret niet….
25/04/2011 Permalink
Blijkbaar is een gevoelige snaar geraakt.
Nou, vooruit dan: we trekken Jan Smits volgend jaar een Levi’s met omgeslagen broekspijpen aan, met daarop een houthakkersblouse, een cowboy belt, cowboy boots en een Statson, zetten hem op het BH podium en vertellen hem dat we graag Americana willen horen. In muziekland is alles maakbaar, weet Jan, en voor hem is imitatie geen probleem. U luistert die avond naar Americana van eigen bodem.
Nogmaals: het gaat niet om de kleding! Dat is in mijn betoog niet meer dan een toegepaste metafoor (oeps, sorry Marcel).
Nu vind ik dit zelf een betrekkelijk kinderachtige reactie van mij. Dan toch maar liever gekozen voor het hautaine en elitaire, maar tevens oneindig veel economischer taalgebruik waarin ik het met die vijf woorden “authenticiteit (en daaruit voortvloeiend integriteit)” ook dekkend kan krijgen. Je moet er wel doorheen kunnen luisteren! En dat geldt óók voor het herkennen van wat echt is in de muziek, en wat niet.
Jan Smits is overigens zo echt als maar zijn kan, maar dan wel als vertolker van de Palingsound.
25/04/2011 Permalink
De John die verslag doet van Blue Highways is niet John Gjaltema. Wat me brengt op het volgende: waarom kan iedereen niet gewoon voluit met voor- en achternaam reageren? Als iemand een mening via deze website wil etaleren, dan is het wel zo fair om daar door middel van de volledige naam ook voor uit te komen. Laat dat in het vervolg dus de regel zijn voor een ieder die wil reageren.
26/04/2011 Permalink
@ John G; Volgens mij doe ik dat al vanaf het begin dat ik hier aanwezig ben. Maar zie idd dat ik een van de weinigen ben. T.a.v deze discussie; Volgens mij is dat een generatie conflict. Ik vermoedt zomaar dat John wat ouder is en Marcel wat jonger. Als ik naar mezelf kijk zit ik er qua leeftijd wat tussenin denk ik. Ik ben 38( als ik kijk naar de concerten waar ik heen ga over het algemeen iemand die de gemiddelde leeftijd iets naar beneden haalt) Inhoudelijk ben ik het wel grotendeels met John eens. Echter is/komt er ook weer een nieuwe generatie met de daarbij behorende eigen dingen. Americana is breed en soms moeilijk definieerbaar. The Seatsniffers ken ik niet. Toch ben ik van mening dat als zo’n band vele jongeren in de benen krijgt om naar BH te gaan of willekeurig welk ander concert of festival dat toegejuicht moet worden. Wellicht zit er zomaar iets bij wat de ouderen wel goed vinden en ontdekken de jongeren iets waardoor ze breder geinteresseerd raken. Dat is het mooie van muziek toch?
26/04/2011 Permalink
De Nico is Nico Druijf. Bij deze.
26/04/2011 Permalink
Arjen, ik zit ongeveer op jouw leeftijd: 40. En wat Take Root juist doet, is artiesten programmeren die ook een jonger publiek aanspreken, zoals Iron & Wine en Campbell & Lanegan. Crossing Border doet hetzelfde met The National en Fleet Foxes. Nu vind ik dit soort bands zelf he-le-maal niks vind (teveel geneuzel, teveel baard 😉 ), maar het trekt wel een hoop volk. Ik sta heel erg open voor nieuwe bands, maar het moet niet té obscuur worden. De programmering van BH is mijns inziens teveel “kijk mij eens interessant doen, door louter bands neer te zetten die alleen ík ken”. Er kan veel meer afstemming met andere boekingsbureaus komen, zodat je het programma veel beter kan maken.
Volgende keer een DUI-DE-LIJKE headliner graag. Niets ten aanzien van Jimmy Lafave, maar de beste man heeft niet eenzelfde status als een Wilco, een Lucinda Williams, een Drive-By Truckers of een Fleet Foxes. Ik kan mij herinneren dat men een aantal jaren geleden twijfelde om de McGarrigle Sisters neer te zetten. Er kwamen inderdaad een hoop mensen (vooral ouderen) speciaal voor hen. En wat is daar mis mee? Het zijn in ieder geval een hoop extra bezoekers, die normaal gesproken niet zouden komen.
Eigenlijk zou je een soort Roadburn voor country/bluegrass/americana moeten hebben. Mensen die blind erop af komen, omdat ze weten dat de lineup heel speciaal is. Vandaar dat ’t altijd binnen een half uur is uitverkocht.
26/04/2011 Permalink
Sorry, Arjan natuurlijk…. (niet Arjen)
26/04/2011 Permalink
Het is niet mijn bedoeling iemand persoonlijk op de huid te zitten op dit forum; ik denk ook niet dat iemand mij daar van kan betichten. Ik zie wel dat anderen dingen voor mij invullen, eigen conclusies trekken op basis van dingen die ik niet heb gezegd of beweerd.
Dat is tevens de belangrijkste reden waarom ik het geoorloofd vind om onder een pseudoniem of onvolledige naam te reageren. Ik overtreed geen enkele fatsoensnorm en blijf on-topic door de richtlijnen van dit forum in acht te nemen. De enige reden om iemands identiteit bloot te willen leggen is anders dat het niet langer om de inhoud van een reactie gaat, maar dat hij/zij persoonlijk ergens op aangesproken kan gaan worden. Maar waarom zou dat? En wat het mogelijk verwisselen van een identiteit betreft: als alle Johns blijkbaar liever hun achternaam willen etaleren (of zijn er meer Johns die alleen hun voornaam, of die als synoniem gebruiken?), dan is er toch geen sprake van een probleem? Ik ga voor de inhoud van de boodschap, en als dit forum daar niet (langer) de voorkeur aan geeft, dan houdt hier mijn bijdrage helaas op.
Misschien tot vervelens toe wil ik het nog eens over mijn oorspronkelijke boodschap hebben. Wellicht dat het aan mijn schrijfstijl ligt, maar tot nu toe heeft niemand de essentie daarvan kunnen vatten, lijkt het wel. En dan bedoel ik niet dat iedereen het met mij eens zou moeten zijn!
Ik betwijfel of er in dit geval sprake is van een generatieconflict; ik vind die suggestie -met alle respect- zelfs een beetje stigmatiserend. Ik sta zeer open voor nieuwe muziek, en vind het verkennen van muzikale grenzen voor mij persoonlijk zelfs bijna een noodzakelijkheid! Ik vond een band als Israel Nash Gripka geweldig, en voor mij had Green On Red er dit jaar ook tussen mogen staan, om maar eens wat aan te geven. Lucinda Williams? Geweldig, evenals Eliza Gilkyson, Drive-By Truckers, Webb Wilder (niet geheel vrij van deze discussie), Johnny and the Distractions (helaas als band niet meer in de oorspronkelijke bezetting actief), Steve Earle, The Yayhoos…. misschien namen die alweer een tijdje meedraaien, maar waarvan in ieder geval niet gezegd kan worden dat het om oude wijn gaat. Van jonge bands ken ik veelal de namen (nog) niet, maar ik zou zeggen: laat maar komen! Daarbij is het in ieder geval niet de discussie of de muzieksoort past binnen de programmeringsesthetiek van Blue Highways of van Take Root. Als ENIGE act op het afgelopen Blue Higways festival zag ik met The Seatsniffers een band die verre van authentiek is doordat het slechts een show afdraaide, de kleding blijkbaar nodig had om een statement te maken, een geprefabriceerd kunstje vertoonde, een soort persiflage van rootsrock etaleerde, met de grappen en grollen van de drummer als eyecatcher. GEEN woord over hun muzikaal-technische prestaties, GEEN uitspraak over het gespeelde muziekgenre, GEEN woord over het feit of deze jonge honden op basis van hun muziek zich nu net binnen of ruim buiten de programmering zouden bevinden, maar ook GEEN voordeel gunnend alleen omdat die band in staat is om publiek aan te trekken. Ik vind dat The Seatsniffers een FAKE band is, en voor mij eerder in de categorie Betere Coverbands past dan in de programmering van een gerespecteerd en (ik citeer de zanger van The Seatsniffers:) prestigieus Americana festival. Het verbaast mij alleen maar dat daar zoveel ophef over ontstaan is. Ik zou me bijna afvragen: zijn de forumbezoekers van Altcountry.nl nou zo behoudend, of ben ik dat dan?
26/04/2011 Permalink
@John; Volgens mij gaf ik in mijn reactie aan dat ik het inhoudelijk grotendeels met je eens ben. Ik zeg dat op basis van wat je schrijft en niet op basis van eigen ervaring want ik ben niet op BH geweest. Ik ga er dus even gemakshalve van uit dat je je laat leiden door feiten en niet door beleving. Ik heb er echter een toevoeging bij geplaatst. Als er een zo’n band is die volgens jou fake is maar wel een hoop jongeren trekt dan is dat mooi toch. Vond het een geweldige bill trouwens voor het overige, erg jammer dat ik niet kon. Ik begrijp je koppeling over de ophef en het behoudende niet zo goed
26/04/2011 Permalink
@arjan: hoewel beleving my middle name is, probeer ik wel de feiten te volgen. Als ik het heb over de kwestie pseudoniem en anonimiteit, dan mogen mensen zich door mij (niet per se persoonlijk!) aangesproken voelen die er iets over hebben gezegd en op basis waarvan ik reageer. Datzelfde geldt voor het vermeende generatieconflict. Voor het overige moet ik erkennen blij te zijn met jouw reactie; zeker niet alle punten uit mijn betoog hebben betrekking op jou -verre van dat.
Met ophef bedoel ik vooral dat ijdelheid het thema in deze discussie dreigt te worden door het steeds over de vorm te hebben en niet zozeer over de (juiste!) inhoud. Terwijl ik het eigenlijk wilde hebben over: wat is echt in muziek, en wat niet? Zonder dat iemand zich daardoor beledigd zou gaan voelen, of althans zich op iets anders zou gaan focussen dan op het eigenlijke onderwerp.
Neemt iemand mij het kwalijk als ik voorstel om het vanaf hier over die vraag te gaan hebben, of heeft dit geneuzel iets te lang geduurd (kan ik me wel iets bij voorstellen) en is de belangstelling verdampt?
Wat zijn jullie meningen daarover, hoe zien jullie authenticiteit (of het gebrek daaraan) in de Americana muziek?
26/04/2011 Permalink
Als ik naar een live show ga, wil ik vermaakt worden.
En dan doen de Seatsniffers bovenmate.
Heerlijke muziek om van te genieten, en alles eromheen maakt de beleving alleen maar beter.
Ik verveel me er niet, en dat is al heel wat.
En dat ze speciale kleren aantrekken voor een optreden, dat vind ik toch echt niet vreemd hoor. Voor mijn gevoel nemen zij hun publiek zeer serieus.
Hun muziek is m.i. authentieke roots rock.
Niks fake of cover bandje, maar de betere jus van ieder roots festival.
Ik begrijp het dedain van John totaal niet.
De Seatsniffers zitten volgens mij in dezelfde vermaak categorie als een Jason (Ringenberg) & the Scorchers.
26/04/2011 Permalink
Ik vind de authenticiteit en echtheid over het algemeen genomen behoorlijk hoog in de americana maar overal waar muziek gemaakt wordt zijn er fakes of muzikanten/bands die met een andere doelstelling bezig zijn. Ik heb daar niet zo zeer een oordeel over. Mijn ding is het echter niet. Ik heb de seatsniffers gister eens gecheckt op youtube en het is zeker ook niet mijn ding. Mij wordt ook wel eens enig dedain verweten terwijl ik altijd echtheid en inhoud hoog in het vaandel heb en geenzins de intentie heb anderen omlaag te halen
27/04/2011 Permalink
wat een elitair gezeik van nota bene iemand die de Seatsniffers zelfs niet eens kent of nooit live aan het werk gezien heeft en iemand die hen een fake / coverband noemt….Seatsniffers bestaan al meer dan vijftien jaar , prachtige albums op de markt met voornamelijk eigen materiaal en worden in Europa door kenners aanzien als één van de betere rootsbands.