Het duurde even, maar draaibeurt na draaibeurt wint The Long Weight (Ridisculous Records) van Kip Boardman aan kracht. Die hoge, dunne stem is niet bepaald de norm in rootsmuziek. In 2007 stond Boardman als lid van de Spoolies naast onder anderen Ramsay Midwood op het podium van Take Root en een groter contrast van stemmen is nauwelijks denkbaar. De toetsenist Boardman heeft een behoorlijke staat van dienst in alternatieve Californische countryrock, maar dit The Long Weight valt eerder te plaatsen naast de zorgvuldig gearrangeerde pop van iemand als Harry Nilsson, terwijl er ook duidelijke lijnen naar Ray LaMontagne lopen. Een aantal leden van diens band Pariah Dogs is hier aanwezig, waaronder de befaamde steelgitarist Eric Heywood die de cd produceerde. Luister eens naar zijn sublieme spel op steelgitaar op How Could We Guess: schitterend. Op All That Bad doen de drums iets van een Diddley-ritme, maar heel soepeltjes wordt dat omgebogen naar gedistingeerde countrysoul. Achter die drumkit zit overigens Jay Bellerose. Een uiterst verfijnd album met tien eigen composities van Kip Boardman. Op het laatste nummer Bowline fluit hij een stukje Dock Of The Bay van Otis Redding, maar op dat moment was al lang duidelijk dat The Long Weight heel veel soul bevat.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie