Afgaande op de diverse meningen van Altcountry.nl-volgers op One Foot In The Ether, het vorige album van The Band Of Heathens, roept de rootsrockband uit Austin, Texas nogal tegenstrijdige reacties op. Een recensie van het nieuwe album, Top Hat Crown & The Clapmaster’s Son (Blue Rose/Sonic Rendezvous), lijkt dan ook wat weg te hebben van balanceren op het slappe koord. Al is een mening maar een mening, en is ieders oordeel valide. Enfin, ik heb sterk het gevoel dat de uiteenlopende meningen wel eens te maken kunnen hebben met het feit dat er maar liefst drie zingende, gitaarspelende songschrijvers in The Heathens zitten: Gordy Quist, Ed Jurdi en Colin Brooks. Dat kan bijna geen coherent album met een eenduidige identiteit opleveren. Daartegenover staat echter afwisseling en variatie – een andere zanger, een ander geluid. Ikzelf heb een voorkeur voor zang en compositie van Gordy Quist, al laat dat allemaal onverlet dat ik het derde studioalbum van The Band Of Heathens nog maar, een sterke plaat vind die vooral teruggrijpt op de sound van Little Feat. De Texanen weten het slidegitaar-geluid van Lowell George en de stompende groove van de uitgebreide Little Feat-bezetting dicht te benaderen. Het moet ook gezegd dat er op Top Hat Crown & The Clapmaster’s Son best wel wat easy going liedjes te vinden zijn. Anderzijds zijn tracks als Medicine Man, The Other Broadway en Hurricane ronduit voortreffelijk. En dus ga ik gewoon weer voor de bijl voor de swingende rootsrock van dit toch wel bijzondere kwintet – en kijk ik uit naar de Rhythm & Blues Night op 7 mei in Groningen.
06/04/2011 Permalink
De vorige cd heette One Foot in the Ether (en dus niet Grave).
06/04/2011 Permalink
Dat staat er ook toch? !
06/04/2011 Permalink
Paul had gelijk en ik heb de ‘slip of the pen’ aangepast.