De stijl van The Allman Brothers Band en The Grateful Dead samensmedend, is Widespread Panic een typische jamband. Terwijl het populaire Amerikaanse genre vooral oude hippies trekt, is daar begin jaren negentig een jamband voor Generation X. Als kwartet opgericht in Athens, Georgia, toert de band onuitputtelijk door de zuidelijke staten en het midwesten en trekt zo een eigen publiek van neo-hippies die zijn opgegroeid met punk en gitaarmuziek. Als beloning voor de succesvolle marathonshows wordt Widespread Panic getekend door hét southern rock-label: Capricorn. Net als het titelloze tweede album van de band wordt Everyday geproduceerd door legende Johnny Sandlin. Widespread Panic is ondertussen uitgebreid met een vaste organist en percussionist; het zestal staat nu garant voor een groovende, tussen southern rock, blues en jazz hangende sound die volop ruimte biedt voor gitaar-geïmproviseer. Opgenomen in de al even befaamde Muscle Shoals-studio’s in Alabama, is Everyday een broeierig album met veertien uitgesponnen southern rock-songs, die zonder uitzondering een langzame opbouw kennen en dan exploderen in lyrisch gitaarwerk. Everyday grossiert in live-favorieten als ‘Hatfield’, ‘Papa’s Home’, ‘Diner’ en het albumhoogtepunt ‘Pilgrims’. Zoals het een jamband betaamt gaat Widespread Panic, weliswaar in wisselende bezettingen, maar door en door en geniet ze in het Amerikaanse heartland de reputatie een van de grootste neo-hippie jambands te zijn.
Pleas / Hatfield / Wondering / Papa’s Home / Diner / Better Off / Pickin’ Up The Pieces / Henry Parsons Died / Pilgrims / Postcard / Dream Song
12/06/2011 Permalink
Leuk dat jullie hier eens aandacht aan besteden! Widespread Panic is namelijk -met afstand- mijn favoriete band van de afgelopen ca. 20 jaar, hoewel ik Everyday nou net één van hun mindere cd’s vind. Smaken verschillen…
De beste studio-cd’s van Widespread Panic in mijn ogen:
– Widespread Panic (1991 – de 2e en nog steeds allerbeste cd)
– Ain’t life grand (1994)
– Bombs and butterflies (1997)
– ‘Til the medicine takes (1999)
– Dirty side down (2010)
Daarnaast hebben ze veel liveplaten uitgebracht, inclusief negen albums (elk bestaand uit drie cd’s en in een enkel geval zelfs 4 cd’s) met zgn. “Driving Songs”. Opnames gemaakt tijdens alle tournees vanaf 2007, inclusief veel jams van pakweg 15 minuten. Inderdaad heerlijk om in de auto af te spelen.
Om met Wim T. Schippers te spreken: je moet ervan houden, maar dan is het ook geweldig.
Jammer dat deze superband al meer dan 10 jaar niet in Nederland geweest is.