Gezien: Steve Earle in Paradiso
Tekst en foto: Peter Hageman
Pauze in Paradiso. Na een klein uur houdt Steve Earle het even voor gezien. Eega Allison Moorer heeft net vanuit haar tenen ‘A change is gonna come’ voor hun zoon gezongen. Hij is beneden terwijl boven Steve met zijn Dukes en Duchesses zijn nieuwste album ‘I’ll never get out of this world alive’ in de spotlight zet. De pauze duurt bijna een half uur. Het doet het optreden waar de vaart maar moeizaam in wilde komen geen goed. Maar voordat het gemor eindigt in het werpen van lege bierglazen richting het podium is de band terug en pakken ze draad weer op. Veel nummers van het nieuwe album waar de klassiekers van vanavond, ‘Guitar town’, ‘My old friend the blues’ en ‘Copperhead road’ naadloos bij aansluiten.
En al wisselt Steve tijdens het optreden elk nummer van instrument, de vaart komt er gelukkig wel degelijk in. Naast Allison Moorer krijgen ook bassist Kelly Looney en het tweede echtpaar op het podium, The Mastersons, violiste Eleanor Whitmore en gitarist Chris Masterson, hun plek in de spotlight. De interactie tussen de muzikanten is een genot om naar te kijken en het geluid is uitstekend.
Natuurlijk ook vanavond weer de scherpe politieke statements die we van Steve mogen verwachten. Als introductie bij ‘The devil’s right hand’ een vermakelijk betoog tegen het wapenbezit. Steve was net viereneenhalve maand clean en had de verantwoording voor zoon Justin. Die had zijn pistool onder het matras gevonden en wilde niet vertellen waar het wapen was. Na een grondige fouillering door Steve werd geconstateerd dat Justin het wapen niet bij zich had. De broer van Steve bracht Justin met wat geld een paar honderd mijl van huis om het 14-jarige joch op die manier onder druk te zetten zodat hij zou laten weten waar het wapen lag. Na twee dagen belde Justin op om te vertellen waar hij het pistool verstopt had. Steve heeft nooit meer een wapen in bezit gehad. ‘The devil’s right hand’ nam Steve voor de derde maal op voor de film ‘Broke back mountain’ en toen werd het een een echte “anti-gun song”, aldus Steve
In de toegift bewijst Steve met voortreffelijke covers eer aan Townes van Zandt, Bob Dylan en de Rolling Stones. Alleen een Hank Williams nummer ontbreekt. De uitsmijter is van eigen hand, bij ‘The Unrepentant’ rockt de band meedogenloos hard. Zou Hank Williams zo geklonken hebben als hij nu geleefd had en een drummer in zijn band had?
De lange pauze is vergeten, het gevoel weer een ouderwets goede Steve Earle te hebben gezien overheerst.
13/10/2011 Permalink
Steve Earle Hardcore Troubadour & Bodacious Cowboy
http://www.thebluesalone.nl/?p=2460