Heimwee naar Nick Drake of Jeff Buckley? Dan is het goed om kennis te maken met Scott Matthews. Zijn derde studioplaat What The Night Delivers… (San Remo/Sonic Rendezvous) is van een betoverende schoonheid. Luisteren betekent pure vervoering. De Britse troubadour neemt je met hoge uithalen mee op een vogelvlucht door het donker die eeuwig zou mogen duren. De arrangementen zijn weldadig, zelfs als ze klein gehouden zijn. Grote gebaren zijn Matthews (zang, gitaren, bas, sitar, theremin, piano) vreemd. De ingetogen folk is soms jazzy (Bad Apple) en op Walking Home In The Rain lichtelijk oosters. Absolute topplaat met de legendarische bassist Danny Thompson in de gelederen en verder producer Jon Cotton op toetsen, Danny Keane op cello, Greg Stoddard op lap steel, Elspeth Dutch op Franse hoorn en Sam Martin op drums en percussie.
Vluchtstrook amerika
31/07/2012 Permalink
Inderdaad, dit is beslist een opmerkelijke plaat…. en neem er dan meteen het album Live in London bij!
02/08/2012 Permalink
Zijn vorige plaat Passing Stranger is ook erg fijn, qua stem doet hij mij trouwens vaak aan de o zo gemiste Chris Whitley denken…..
27/08/2012 Permalink
Deze cd is helaas niet zo goed als zijn voorganger, behoort volgens mij ook niet tot de toppers van het afgelopen jaar. Chenque, Passing stranger is een veel mooiere plaat dan deze, maar hij is van Scott Matthews (met een s op het eind).
27/08/2012 Permalink
Sorry niet goed gekeken, dacht dat het over Gallantry’s Favorite Son van Scott Matthew ging. Was nog niet goed wakker.
29/08/2012 Permalink
Hoewel What the Night Delivers zeker een goede plaat is mist het (net als Elsewhere) het speelse van Passing Stranger. Een heerlijke plaat om bij weg te dromen, maar eigenlijk geen nummers die er echt uitspringen. De vergelijking met Nick Drake is bij deze plaat zeker geoorloofd, maar het is juist weer een stapje weg van Jeff Buckley ten opzicht van zijn vorige platen.