Ruim acht minuten klokt het eerste nummer op Enjoy The Company (New West/Rough Trade), het vierde album van The Whigs. Het door John Agnello in een oude kerk te Woodstock geproduceerde werkstuk biedt een staalkaart aan uiteenlopende stijlen van rock. Een van de nummers heet Rock And Roll Forever, maar zonder die titel was die bevlogenheid ook wel duidelijk geworden. Lijkt overigens vooral op Nirvana, dat liedje. Dat eerste lange nummer getiteld Staying Alive laat zo’n nogal bijzondere combinatie horen. De gitaren beginnen als iets van Status Quo, maar als de zang begint, gaat het qua melodie over naar de pure pop van Nick Lowe en als het dan meerstemmig wordt, neigt het naar The Smithereens, waarna na zes minuten gitaarherrie uitbreekt alsof Sonic Youth er mee aan de haal gaat. Ja, ja, dat is nogal wat. Op Tiny Treasures blijft het trio uit Athens, Georgia, dicht bij huis, want hier horen we duidelijk de invloed van (de hard rockende kant van) R.E.M.. Voor The Whigs trouwens een iets minder hard nummer, wat ze de gelegenheid geeft om een pedal steel in te zetten. Van punkpop in de stijl van The Posies gaat het naar het met percussienootjes gelardeerde Thank You, dat vooral klinkt als een slaperige Evan Dando. Heel genietbaar plaatje, maar niet iets om je echt druk over te maken.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie