Een cd met de titel Saltflat Blues (eigen beheer) kan bijna niet anders dan muziek opleveren die schraal is als de woestijnwind. De Australiër Gus McKay maakt die verwachting helemaal waar. Op de achterkant van de hoes zien we hem lopen op de zoutvlakte. Een nietige figuur met een gitaarkoffer onderweg naar nergens in de onmetelijke ruimte. Zijn woestijnblues is net zo gebarsten als de aarde aldaar. De outback heeft een eigen geluid dat lijkt vormgegeven door de wind. Stof en fijne zandkorrels jagen door de kieren van de instrumenten. De snaren ontvellen de droge vingertoppen. Zulke muziek dus. De Australische blues van Gus McKay is niet zo ver verwijderd van de woestijnblues van iemand als Rainer Ptacek uit het droge Arizona. Net als de betreurde Ptacek destijds kan McKay het flink op de heupen krijgen. Niet voor niets staat er een ritmesectie achter hem. Brad Capper blaast voor alle zekerheid direct op het eerste nummer getiteld Caffeine al het zand uit zijn mondharmonica. Verkrijgbaar bij CD Baby.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie