Awna Texeira kent u waarschijnlijk vooral als een van de twee zangeressen van Po’ Girl (naast Allison Russell). Maar daarnaast heeft de Canadese van Portugese afkomst ook een solo-carriere, en Wild One (eigen beheer) is daarin een tweede volledig album. Texeira is een multi-instrumentaliste die op dit album onder meer gitaar, banjo, ukelele, bas, diverse soorten toetsinstrumenten en accordeon speelt. En ze zingt natuurlijk. Dat ze het hart op de goede plaats heeft zitten en zich niet beperkt tot eigen (liefdes)besognes komt onder meer tot uiting in Blue Heart On Your Sleeve waarin ze aandacht vraagt voor geestelijke ziektes (waaraan haar grootmoeder lijdt). Minpunt is dat het album leidt aan een volkomen gebrek aan catchyness. De zangpartijen zijn bijna allemaal even mooi (mede dankzij de backing vocals van Oh Susanna), maar het meandert -sfeervol weliswaar- het ene oor in en het andere oor net zo hard weer uit, zonder dat het zich ook maar ergens daartussen vastzet. Het helpt ook niet dat het tempo bijna overal even laag ligt. Weemoed is mooi, maar als het nergens aanhaakt glijdt het ook zo weer van je af. Uitzondering daarop is het sterke In The Wintertime dat is opgebouwd uit spreekwoorden uit de verschillende Indianentalen.
13/03/2015 Permalink
Sorry, Hugo, maar ik ben het er niet mee eens. Wél dat je schrijft dat het sfeervol en mooi is, maar niet dat het het ene oor in en het andere oor uit gaat. Bij mij beklijft het wel degelijk en daar heb ik geen bezwaar tegen! Haar stem is juist catchy en fragiel tegelijk en de muziek uiterst sfeervol. Ik kan er geen genoeg van krijgen, zeker niet na haar deze week live gezien te hebben. Op de bühne is ze ijzersterk, maar durft zich ook erg breekbaar op te stellen. Genieten!
13/03/2015 Permalink
Haar bedoelingen zijn ongetwijfeld goed en komen recht uit het hart, maar ik krijg nare kriebels van haar zeurderig stemgeluid.