Over Trappers Cabin hebben we het hier al vaker gehad. Lees de recensie van The Law er nog maar eens op na voor veel meer over deze bijzondere artiest uit de Amerikaanse staat Georgia. Long Journey Home (eigen beheer) is de nieuwste plaat en die staat weer vol opmerkelijke avant-americana. Op Fortune And Fame golven de zware toetsen van links naar rechts. Vooral met de koptelefoon op heeft dat een geweldig psychedelisch effect. In zijn teksten roept Trappers Cabin een wereld op die de grenzen van de werkelijkheid ontstijgt. ‘I’ve swam a thousand miles and I’m not wet / I’ve climbed a thousand mountains and I’m not tired yet’, zingt hij op Cottontail Glue. Mysterieus en toch ook aards zijn de liedjes op Long Journey Home. Afwisselend doet de zang van Trappers Cabin denken aan Neil Young en Fleet Foxes. The Lion staat vol filosofisch gewauwel over spiritualiteit, maar is toch heel leuk. Vooral op dit nummer is de westernsfeer van zijn andere band The Law aanwezig. Lilly Jo werkt met donkere industriële soundscapes en ook I’ve Got Something eindigt met een soundscape. In het nummer wordt geschreeuwd alsof het einde der tijden is aangebroken. Tot besluit is er nog het titelnummer. ‘Spirits are flyin’ on the wings of love’, maar ondertussen is Trappers Cabin de weg flink kwijt in de woestijn. De pedal steel begeleidt hem op de weg terug. Eenmaal thuis treffen we een brabbelende baby aan die wordt begeleid door getokkel op een akoestische gitaar.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie