Her en der wordt Douglas Firs aangeduid als americana. Dat is best een discutabele aanduiding. Laat een twintiger The Long Answer Is No (Excelsior Recordings) van dit Gentse gezelschap horen en hij zal hoogstens aangeven dat deze indierock wel heel traditioneel aandoet maar als americana zal hij/zij het niet herkennen. Toch zijn er wel degelijk elementen aan te wijzen die duiden op een bijzondere belangstelling van spil Gertjan van Hellemont voor door en door Amerikaanse muziek. Het zijn de prachtige lang aangehouden koortjes (b.v. in Caroline) die de jaren ‘70 platen van Jackson Browne in herinnering roepen. En die mondharmonica is ook zoiets. Bovendien staan er een paar ballads op de plaat die heel ouderwets aandoen. En als je weet dat Van Helmond het album in de Wilco Loft in Chicago liet mixen door Tom Schick (die dat ook deed bij Ryan Adams, Wilco en M. Ward b.v.) dan weet je wel waar hij de mosterd zoekt. Toch heeft de muziek van Douglas Firs ook regelmatig die hoekige kantjes die in de jaren 90 zo karakteristiek waren voor Belgische muziek. Luister maar eens naar Don’t Buy The House of Can You Tell Her I Said Hi. Pigs In The Sky is dan weer een psychedelisch aandoend uitstapje. Douglas Firs bestaat naast Van Hellemond uit Simon Casier (bas, ook Balthasar), Christophe Claeys (drums) en Sem van Hellemont (toetsen). Gastbijdragen waren er onder meer van The Bony King (voorheen Of Nowhere) op mondharmonica en David Poltrock (Hooverphonic) op hammondorgel. Bij elkaar een lekker plaatje.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie