Het is een zingende zaag die Medicine For The Soul (Eggsong Recordings), het tweede album van The Vagaband op gang trekt. The Vagaband is een wat gezochte en niet echt lekker bekkende naam van een achttal uit het Engelse graafschap Norfolk. Die naam is dan gelijk het enige negatieve wat ik over deze groep kan zeggen. Medicine For The Soul is namelijk een heerlijk album geworden, vol rootsy popfolk. Met acht man heb je natuurlijk een heel scala instrumenten waar je uit kan kiezen. Na eerder genoemde zingende zaag horen we b.v. ook een pedal steel, een saxofoon, een trompet, een fiddle, een clarinet, een piano en een mandoline, naast de heilige drie-eenheid gitaar, bas en drums natuurlijk. En het knappe is dat het geen aangestampt rommeltje wordt. Nee, Medicine For The Soul laat 11 prima geprocuceerde nummers horen waarin precies dat zit dat nodig is. Niet meer en niet minder. Een afwisselende plaat ook waarin nu eens wordt overgeheld naar de folk(rock), dan weer naar country(rock). En dat de zeven mannen en de vrouw uit Engeland komen is vooral goed te horen in het Beatle-eske Cisco Wine. Heel vlot, alsof ze van de glijbaan afglijdt, is Gabrielle (een cover van Ween). Alle andere nummers zijn geschreven door zanger/gitarist José McGill en toetsenist Gregory Cook. Het titelnummer begint met een stukje spoken word uit Heartworn Highways, die beroemde film uit 1976 over Townes van Zandt, Guy Clark, Steve Earle e.v.a. Dat is dus waar deze Engelsen de mosterd halen. Tsja, dan kom je al gauw met geneesmiddelen voor de ziel. Ik neem ze graag in.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie