Het titelnummer Blackbirds (Proper/Bertus) is misschien gelijk wel het hoogtepunt van het nieuwe album van Gretchen Peters. Met die schurende elektrische gitaar van Doug Lancio zou het zomaar een nummer van Lucinda Williams kunnen zijn. Het daarop volgende Pretty Things wordt dan eigenlijk net iets te mooi gedaan. Peters brengt liedjes waarin goede dingen gebeuren in slechte dromen (When All You Got Is A Hammer). Everything Falls Away wordt zorgvuldig opgetrokken rond het pianospel van Barry Walsh. Peters zingt engelachtig, terwijl ze op The House On Auburn Street opvallend rustig blijft, terwijl de emoties zich toch opstapelen in de tekst. Bijna onderkoeld hoe ze het verhaal vertelt. Op When You Comin’ Home gaat ze een duet aan met Jimmy Lafave. Prachtig, mede dankzij de glansrollen van Micky Raphael op mondharmonica en Jerry Douglas op dobro. De donkere aanleiding voor Jubilee is de dood, die wordt gebracht als een bevrijding. De piano van Walsh en de cello van David Henry bieden verlichting, maar helemaal overtuigend is de boodschap niet, daarvoor klinkt het te liefjes. Al dat smaakvolle werk van al die vakmensen is soms net iets teveel van het goede.
23/08/2015 Permalink
ik begrijp wat je bedoelt maar ik kan toch erg genieten van de meeste nummers, vier sterren dus voor mij
23/08/2015 Permalink
Mooi album. Krijgt 4 sterren van mij.