De zwerftochten van Joe Ely voeren hem altijd terug naar zijn geboortestreek. Daar in West Texas komen de liedjes hem aanwaaien. Op zijn nieuwste album Panhandle Rambler (Rack ‘Em Records/Munich) heeft de wind vrij spel gehad.
Niets dan horizon is er in West Texas. Juist daar vindt de veelzijdige countryrocker Ely inspiratie. De onmetelijke ruimte moet er worden gevuld. De desolate omgeving prikkelt zijn fantasie. De verhalen en melodieën komen er als vanzelf, meegevoerd met de wind die uit Mexico blaast.
Ely’s kompaan Joel Guzman trekt aan zijn accordeon en verdrijft de wolken. Er vertrekt een Greyhound-bus, de coyotes zetten het op een huilen. De sfeervolle taferelen op het nieuwe album worden van fraaie accenten voorzien door musici die hem al jaren bijstaan. Onder hen de halverwege jaren negentig naar Amerika vertrokken Groninger flamencogitarist Teye Wijnterp, die op opener Wounded Creek de toon zet.
Panhandle Rambler, het is een prachtige albumtitel en een treffende omschrijving van de persoon Ely. Zijn rusteloze natuur heeft alles te maken met opgroeien in de Panhandle. Omringd door zoveel leegte wilde hij ontdekken wat er achter de horizon lag. Ely is een rambler, een zwerver op zoek naar het onbekende. Net als Woody Guthrie, Bob Wills en Muddy Waters, die allen figureren in het nummer Here’s To The Weary, is hij op zoek naar een refrein dat nog nooit gezongen is.
Op Wonderin’ Where blikt Ely terug op zijn jeugd in Amarillo waar het ouderlijk huis op een steenworp afstand van de Rock Island Line en Route 66 stond. De tijd van avontuurlijke reizen zou nog even op zich laten wachten. Voorlopig was er een andere manier om te ontsnappen. De kleine Joe draaide in de keuken aan de knoppen van de radio en vroeg zich af waar al die muziek vandaan kwam.
Zijn ouders namen hem mee naar een optreden van Jerry Lee Lewis. Die stond op de laadbak van een vrachtwagen op het parkeerterrein van de plaatselijke Pontiac-dealer. Het stormde en de rocker ging achter zijn piano tekeer als een wilde. Ely verschool zich achter zijn vader en moeder. Bang. Later besefte hij dat deze gebeurtenis zijn leven richting had gegeven.
Eerder dit jaar verscheen een tweede boek van Ely. In Reverb – An Odyssey schrijft hij over de jaren zestig. Hij woont dan op het strand van Los Angeles tussen de hippies en verkeert er in een totaal andere realiteit dan waar hij vandaan komt, het conservatieve Lubbock. Hij wordt opgeroepen voor de militaire keuring en reist als een hobo in een goederentrein terug naar huis, waar zijn denkbeelden over Vietnam niet goed vallen.
Reizen is een terugkerend thema in zijn liedjes. Dat is al zo sinds zijn titelloze debuut uit 1977 dat begint met de woorden ‘Well, I left my home out on the Great High Plains / Headin’ for some new terrain’. Op I Had My Hopes Up High wilde Ely weg uit Texas, maar hij zou er altijd terugkeren. Hij woont al heel lang net buiten Austin, waar hij in de studio achter zijn huis constant werkt aan nieuwe muziek. En er is ook nog altijd een flinke hoeveelheid archiefmateriaal dat hij wil uitbrengen. Texas is altijd het decor van zijn nummers vol cowboyromantiek. Letter To Laredo (1995) is een conceptplaat over de grensstreek bij Mexico, Panhandle Rambler speelt zich vooral af in het stoffige en altijd winderige noordwesten.
De Mexicaanse invloed die de sound van Ely typeert, is ook op dit album nadrukkelijk aanwezig. Hij pikte die op in zijn jeugd. Zijn ouders woonden inmiddels in Lubbock en hadden er een tweedehands winkel. Elke zondag stond de straat vol Mexicaanse arbeiders die er goedkope kleding kochten. Ze vulden de straat met corridos.
Op Four Ol’ Blokes maken we kennis met vier hobo’s die het aan de stok krijgen met een gokker die ze tracht te bedriegen. In Burden Of Your Load gaat het over de keerzijde van al dat reizen. De dromen die nagejaagd worden, komen niet altijd uit. Op het album staan naast tien eigen liedjes twee covers, Magdalena van Guy Clark/Ray Stephenson en When The Nights Are Cold van zijn jeugdvriend Butch Hancock.
West Texas is tornadogebied. Toch is Panhandle Rambler een van de rustigste albums van de man die ooit optrok met The Clash. Ely en zijn band houden het geluid ruimtelijk en open als het landschap waar al die liedjes zich afspelen. De van een lichte Texaanse twang voorziene tenor van Ely is op 68-jarige leeftijd nog volledig intact. Alle lettergrepen van de beeldende teksten vallen op hun plaats.
Joe Ely houdt zich al decennia staande als een origineel artiest. Op het slotnummer wordt duidelijk waar hij de kracht vandaan haalt. You Saved Me gaat over zijn vrouw Sharon. Zij beschermt hem voor het oog van de storm waar hij het liefst in zou duiken.