‘I’m a peaceful man with a gentle soul, but when it comes to loving you I lose control.’ Nou, dat Simon Rosellys een aardige vent is, dat geloven we wel. En dat hij zichzelf verliest tijdens het minnespel, nou ja, dat zal best. Maar wat we met die mededeling moeten? Geen idee. Hij brengt het in ieder geval niet over op Rose Tinted Glasses. The Granary Sessions (Clubhouse Records/Munich) van The Rosellys is een vreselijk saai album. Meestal zingt Rebecca Rosellys. maar ook zij brengt haar gevoelens niet over. De liefdesliedjes van het echtpaar brengen helemaal niets teweeg. De muzikale omlijsting van dit door Alex Elton-Wall van Redlands Palomino Company legt zich helemaal neer bij het gebrek aan vuur. De softe country knettert nergens. Of toch. Ja, helemaal op het eind in Memories Of You And Me gaan de elektrische gitaren even los, maar dat is dan alleen nog maar een hele rare stijlbreuk. Meer progrock dan rootsrock trouwens. De Britten bewonderen de Amerikaanse vlag in Red, White And Blue, maar waarom wordt niet duidelijk. Op dit moment zijn ze op tournee in de Verenigde Staten. Niet voor de eerste keer. Op Made A Choice stappen ze op ‘a train to nowhere’, maar daar zijn we al zo vaak geweest, dat hebben we nou wel een keer gezien. Op Asheville 1784 rakelen ze een oud verhaal op over een soldaat die door Cherokees wordt omgebracht. Vrouw en kind moeten het zonder hem zien te redden. Dramatisch verhaal. Waargebeurde geschiedenis. Maar wat The Rosellys ons willen vertellen met de kale feiten blijft onduidelijk. Ondanks een treurige viool is het toch vooral nietszeggend.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie