Groots en meeslepend. Zelf haak ik al snel af bij een dergelijke omschrijving. Niet in het geval van dit Nomad (OIM Records) van Whiskerman. Deze plaat die handelt over het einde der tijden en meer specifiek over de teloorgang van Amerika luistert weg als een album uit de late jaren zestig. Die zang op opener Otis is bijna als Bee Gees. Op het met violen opgebouwde Cardinal City valt te denken aan John Lennon, terwijl Perfect niet onderdoet voor de majestueuze pracht van Big Star. Ja, dit Whiskerman is een bijzonder bandje. Deze conceptplaat eindigt in Paradise. De kopstem van songschrijver Graham Patzner schiet hier weer naar Big Star. In dat universum catapulteert hij zichzelf middels het gebruik van synthesizers. Naast Patzner (zang, gitaren synthesizer, violen) bestaat Whiskerman uit Charles Lloyd (gitaren, sitar, zang), Will Lawrence (bas, zang) en Nick Cobbett (drums), Op One Good Way reist de band van Baltimore naar de canyons van Hollywood. Op My Good Country trachten ze er achter te komen waar hun plaats is in de Amerikaanse samenleving. Nadat eerder een ep van de band werd geproduceerd door Tony Berg, zat voor deze plaat Jeff Saltzman achter het regelpaneel. De producer die eerder werkte met The Killers en Blondie duwde de band naar het grootse geluid dat Nomad tot zo’n bijzondere plaat maakt.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie