Het was tijdens Children Of Children. Jason Isbell had net zijn akoestische gitaar teruggezet en zijn brandnieuwe Duesenberg omgegord. Terwijl de wereld om hem heen in brand stond (bassist Jimbo Hart waagde zelfs een elegant danspasje) liet hij, stokstijf staand, zijn elektrische gitaar brullen en gieren. Weer eens werd duidelijk dat Isbell van origine een gitarist is. Een gitarist die toevallig ook nog eens een componist en zanger geworden is. En wat voor een! Het optreden in de Amsterdamse Paradiso was één grote showcase van zijn kunnen. De man uit Muscle Shoals bracht vooral nummers van zijn twee uitmuntende soloplaten, Southeastern en het recente Something More Than Free. Maar ook een paar nummers uit zijn tijd bij de Drive-by Truckers. Never Gonna Change kreeg een wat vreemde, hakkerige, maar evengoed prachtige uitvoering waarin Isbell met Sadler Vaden een heus gitaarduel aanging. Verder nog twee nummers van Here We Rest, het album dat Isbell maakte met zijn begeleiders The 400 Unit.
Het was een prachtige avond in het volgestampte Paradiso. Een avond die al zo mooi begon met het optreden van John Moreland. Een enorme man en een akoestische gitaar. Nauwelijks aankondigingen, zeven nummers. De meeste daarvan waren afkomstig van het uit 2013 stammende In The Throes. Zoals het schitterende Nobody Gives A Damn About Songs Anymore en 3.59AM. In een voorprogramma een ramvol Paradiso stil krijgen; het is niet velen gegeven.
Isbell & The 400 Unit knalden er daarna gelijk in met Palmetto Rose en Stockholm. Zodra Isbell zijn akoestische gitaar pakte kwam er wat meer ruimte in zijn songs, b.v. in een onwaarschijnlijk mooie uitvoering van Traveling Alone. Isbell oogde afgetraind. Het huwelijk en het prille vaderschap (en het afzweren van de alcohol) doen hem klaarblijkelijk goed. De band was uitermate strak; een gedegen ritmesectie, een excellerende tweede gitarist en toetsenist Derry Deborja die gelukkig niet alles dichtsmeerde. Laatstgenoemde pakte er in de toegift nog even zijn accordeon bij en tekende daarmee ook gelijk voor het meest rootsy moment van de avond. Het fotomomentje waarbij hij schouder aan schouder staat met Isbell ging even de mist in vanwege het ontbreken van de juiste belichting, maar dat was dan ook het enige minpuntje van de avond. Verder lieten Moreland, Isbell en The 400 Unit even horen hoe een perfecte americana- en countryrockavond er uit hoort te zien. Een vroeg hoogtepunt in het livejaar 2016.
Voor degenen die het gemist hebben: in augustus komt Isbell weer voor twee optredens naar Utrecht en Groningen.
Gezien: John Moreland en Jason Isbell & the 400 Unit
Waar: Paradiso
Wanneer: 15 jan 2016
Foto’s: Hugo Vogel en Peter Hageman
16/01/2016 Permalink
Een van de mooiste concerten die ik ooit heb gezien in mijn 62 jarige leven.
Zit nu thuis na te genieten met de CD “live in Alabama”.
Ook prachtig.
16/01/2016 Permalink
Topconcert. Vooral heel erg genoten van John Moreland.
16/01/2016 Permalink
De toewijding en concentratie van Jason Isbell op het podium, daar kunnen er heel veel een voorbeeld aan nemen. Geluid, band, zang, dynamiek, alles klopte. En dat met die liedjes. Behoort tot de mooiste concerten die ik in mijn 55 jarige leven mocht meemaken.
17/01/2016 Permalink
Deze 58 jarige sluit zich aan bij al het voorafgasnde. Hoogtepunten wat mij betreft
Cover me up en Elephants
Ed Ribbink
17/01/2016 Permalink
de vraag is voortaan: waar was jij op 15 januari 2016?
17/01/2016 Permalink
Van dit concert moet een live cd-tje worden uitgebracht.
17/01/2016 Permalink
als ik het goed begrepen heb, is hij al bezig met een nieuw album The Republic.
18/01/2016 Permalink
Is te downloaden Marieke R.een audience opname op Dimeadozen.
18/01/2016 Permalink
Heel heel fijn concert, voor geen goud willen missen. Eén ding moet mij wel van het hart, hoor ik niemand over, kickdrum en basgitaar echt veel te hard (midden in de zaal). Maakte de up tempo nummers onnodig lomp.
19/01/2016 Permalink
Helemaal eens met Johan S. Wij zaten op het balkon en de drum en de basgitaar waren veel te hard. Waarom is dit in hemelsnaam nodig ?
20/01/2016 Permalink
Bas en drumk staat vaak te hard. Stoorde mij er afgelopen vrijdag minder aan dan bij Old Crow Medicine Show, Hank 3 en Clutch.
21/01/2016 Permalink
Na afloop ook genoten van Rod Picott in de kleine zaal, jammer dat bezoekers van Jason, die tijdens Jasons concert wel hun muil konden houden, nu tijdens Rod het concert moeten verstoren.
21/01/2016 Permalink
Doordat er treinen uitgevallen waren door de “weersomstandigheden”..? heb ik tot mijn grote spijt John Moreland moeten missen; juist de reden waarom ik naar Amsterdam afreisde. Maar Isbell zorgde al snel dat ik met een gelukzalig gevoel daar in Paradiso stond, geweldig! En zeker ook genoten van Picott.
Jammer dat John Moreland niet elders in het land alsnog te horen is.
23/01/2016 Permalink
INDRUKWEKKEND! De teksten vol weemoed bleven fier overeind. Zal moeilijk worden hier wat concertbeleving overheen te gaan dit jaar. Misschien straks in augustus en kan ik het dan weer samen met Magdalena beleven.
29/01/2016 Permalink
Het was een mooie avond!
De laatste twee cd’s vind ik “te soft” en ging met gemengde gevoelens naar Paradiso. Bij binnenkomst zag ik het al (slechts EEN acoustische gitaar op een podium dat in de HMH zou passen), dit wordt een mooie avond en dat werd het.
Nu Springsteen met “The River – tour” naar Europa komt weet ik dat plek 1 in de beste concerten van 2016 te hoog gegrepen is, maar welke concerten gaan dit uit de top 3 duwen?
Tivoli is in de zomer, daarom heb ik nog geen kaarten, maar anders zeker van de partij.
Even iets anders: Waarom waren jullie niet bij Ron Pope? Gedreven set, vol rootsmuziek en waar SSJ jaloers op zou zijn…
30/01/2016 Permalink
Ron Pope: inderdaad niet verkeerd!