Het uit het noorden van de staat New York afkomstige Esquela is echt een bandje voor producer Eric ‘Roscoe’ Ambel. Canis Majoris (eigen beheer) biedt rootsrock van de straat. Het liefst tovert de formatie een straatbeeld tevoorschijn van enkele decennia terug. It Didn’t Take is doo-woppende rock-’n-roll met trippelende gitaar en saxofoon waarmee ze teruggaan naar de jaren vijftig of zestig. Het door steelgitaar onderstreepte gejammer van John ‘Chico’ Finn op Sorry wordt beantwoord met een veeg uit de pan van zangeres Becca Frame. Hoogtepunt van het album is Pine Tar, een schitterende terugblik op een legendarische honkbalwedstrijd tussen Kansas City Royals en New York Yankees op 24 juli 1983. Een baritongitaar zorgt voor een lang intro op Gold Digger, dat door een Doobie Brothers-achtige gitaarlick naar een hogere versnelling wordt gebracht. Need Not Apply slaat op Ieren. We horen een fluitje van een cent en banjo en fiddle. Animals is een onzinliedje over een beestenboel; bluegrass zoals ze het in de Bloodshot-stal doorgaans brengen. Esquela sluit af met een hele fijne cover van Blue Canoe van Blue Mountain, waarbij Frame zingt alsof ze rondloopt in ongewassen jeans.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie