Wat een gave plaat is dit! An Average Woman (Maiden Name Records) van VanWijck. Zoals die naam al doet vermoeden, hebben we hier te maken met een Nederlands produkt. Maar wel een met internationale uitstraling want An Average Woman wordt al uitgebreid besproken in het (Angelsaksische) buitenland. VanWijck is de nom de plume van de Amsterdamse Christine Oele, die de naam van haar grootmoeder op deze manier eert omdat zij haar inspireerde om haar talenten ten volle te benutten. Oele wordt op allerlei instrumenten begeleid door Reyer Zwart meer…

Zal ik ooit nog een ander liedje schrijven, vraagt Ad Vanderveen zich af. Hij geeft zelf het antwoord op Another Song, want woorden en muziek zweven door de lucht en die vullen als vanzelf zijn hoofd. Op Denver Nevada (Still Life) (Continental Record Services) is de Nederlander met die Canada als tweede vaderland mag beschouwen in een contemplatieve gemoedstoestand. Ach welja, dat zijn singer-songwriters eigenlijk per definitie. Maar soms valt het meer op. Dat is hier het geval. Vanderveen wordt ook een dagje ouder en dan krijg je dat. ‘Creativity, the meer…

Je zou wensen dat er op de radio liedjes te horen waren als de titelsong van Heartbreak Song For The Radio (eigen beheer) van The Lynnes. ‘I took your words / Stumbled, strummed and hummed along / Hammered till they spelled out / The world’s saddest brokenhearted song.’ Maar struikelen, daar houden de snelle jongens van de radio niet van. Dus zul je Lynn Miles en Lynne Hanson niet horen op de radio. Een gitaar jankt een beetje, terwijl een ander exemplaar stug doorgaat de golvende melodie een beetje te breken. Miles heeft een meer…

In oktober 2016 bespraken we hier Vinyl And A Heartache van Darling West. Sindsdien is er veel veranderd in het leven van het Noorse trio. Het album genereerde een hoop aandacht voor hen en ze traden over de hele wereld op, o.a. in het voorprogramma van Lucinda Williams en Sam Outlaw. Het volgende album, hun derde, While I Was Asleep (Jansen Records/PIAS) wordt dan ook gewoon in Nederland uitbracht. Dat bracht hen ook half januari op Eurosonic in Groningen. Uitgangspunten voor de 10 liedjes op deze nieuwe plaat zijn wederom de poppy kant van meer…

Echo Bloom is het ambitieuze project van de Amerikaan Kyle Evans. Met Green (eigen beheer) sluit hij een trilogie af die eerder Blue en Red opleverde. Van folkpop ging het naar countryrock om uiteindelijk op dit laatste album uit te komen bij liedjes met soms behoorlijk Beatleske songstructuren. De New Yorker Kevin Salem produceerde Green en die heeft toch wel een naam op het gebied van dit soort powerpop. De meerstemmige zang op Cecil DeMille voert langs een enigszins bekende melodie, waarbij te denken valt aan My House van CSNY, maar ook meer…

Dries, wat is dat nu voor een artiestennaam? Dat is toch te simpel?Hoewel, Adele doet het ook goed. Hoe dan ook, Dries is Dries Bongaerts en Dries komt uit Antwerpen. For The Love Of Thy Heart (eigen beheer) is zijn solodebuut (hij zit ook nog in de band New Rising Sun). Daarop staan 13 nummers die vrij sobertjes muzikaal worden ingevuld. Al dan niet elektrisch versterkte gitaar, staande bas en lichte percussie, dat is het over het algemeen. Toch weet Dries met die beperkte middelen, zeker in de eerste helft van het album, een flink aantal meer…

De leden van Raven and Red kunnen bijzondere cv’s voorleggen. Opera en klassieke muziek bracht de broers Mitchell Lane en Cole King over de hele wereld. Als lid van het jongenskoor van Atlanta traden ze op in de grootste concertzalen. En ondertussen bekwaamden ze zich ook in bluegrass. Brittany Jones zat achter kerkorgels, maar studeerde ook viool, mandoline en banjo. Ze speelde gewijde muziek, musicals, kamermuziek en wat al niet. Samen brengen ze op We Rise Up (Line Crossing Records/Sonic Rendezvous) positieve folkrock en meer…

De beste plaat van 2018 totnutoe komt van iemand met de welluidende naam Sunny War. Niet haar echte naam, die luidt Sydney Ward, maar daar gaat het niet om. Belangrijk is dat ze onlangs With The Sun uitbracht. Daar staan 13 nummers op, die je best zou kunnen omschrijven als een trits hoogtepunten. Het enige is dat je pas van hoogtepunten kunt spreken als er ook mindere nummers zijn waarvan ze zich onderscheiden. En dat is hier zeker niet het geval. Het is dus meer een hoogvlakte vol schitterende liedjes. Even over Sunny War. Waar veel americana-artiesten uiteindelijk meer…