The Straightjackets is halverwege de jaren zestig een barband in Fort Worth, Texas. Het combo wordt aangevoerd door zanger-gitarist Delbert McClinton, pianist is Glen Clark. Maar het wordt niks met The Straightjackets daar in Texas. Bovendien is de magnetische kracht van Californië sterk: eerst trekt Glen Clark naar Los Angeles en dan lift ook McClinton daar naartoe. In Los Angeles komt het duo in contact met een ander Texaans duo: Daniel Moore en John Henry Burnett. En dan ook met een groep muzikanten:  Tom Canning (toetsen), Michael O’Neill (gitaar), David Jackson (bas) en Matt Betton (drums, toetsen). Dan gebeurt er in 1971 ook een klein wonder: McClinton en Clark krijgen zomaar een contract bij Clean Records, een sublabel van het grote Atlantic Records. De hele bubs repeteert eerst in een jachthut in de Tujunga Mountains en strijkt dan neer in de Paramount Recording Studios aan de Santa Monica Boulevard in Hollywood. Daar vinden, onder productionele leiding van Moore en Burnett, de opnamen plaats voor Delbert & Glens gelijknamige debuut.
De vijf hebben een soort van funky countryrocksound, bestaande uit gelijke delen Band-rootsrock, zuidelijke countrysoul en Memphis-rhythm & blues. Dit laatste blijkt wel uit de enige cover van de plaat: ‘Everyday Will Be Like A Holiday’ van William Bell en Booker T. Jones. Voor het overige zijn er zes songs van McClinton opgenomen en vier van Clark, waarbij stemmen van beiden nauwelijks van elkaar verschillen. De meerstemmige zang van de besnorde heren is zonder overdubs opgenomen; de instrumenten met zo weinig mogelijk. Het levert een directe, rommelig-rauwe sound op met bijkans in ieder nummer een hoofdrol voor McClintons sfeerverhogende mondharmonica. Maar let ook op de scherpe gitaarlicks, de rammelende barrelhouse-piano en rollende Hammond in geweldige, geweldige liedjes als ‘Old Standy’,‘I Feel the Burden (Lifted Off My Shoulder)’,‘“B”Movie Box Car Blues’, ‘Sugar Daddy’, ‘Here Comes the Blues Again’ en de frivole standaard-blues ‘C.O.D.’ Daarbij is ‘I Received A Letter’ de onvermijdelijke ballad, maar hier wel een heerlijk soulvolle slijper en bovendien de slagroom op de taart van een voortreffelijke plaat; Delbert & Glen is namelijk zo’n plaat waar je heel, heel erg blij van wordt.
Op de hoes van Delbert & Glen staat een koe afgebeeld: een verwijzing naar ‘Cowtown’, oftewel Fort Worth, Texas. Delbert & Glen is in 1972 (naast de platen van bijvoorbeeld The Band en Clover) ook nog eens een soort van wegbereider voor de pubrock van Frankie Miller en Brinsley Schwarz aan de andere kant van de oceaan. Maar een succes wordt het in Amerika noch in Engeland. Datzelfde lot is de opvolger Subject To Change een jaar later beschoren. McClinton en Clark gaan dan ieder hun weegs, maar komen dan, o wonder, veertig jaar later nog eens samen om een album uit te brengen: Blind, Crippled and Crazy. 

‘Old Standby’| ‘Ain’t What You Eat It’s the Way That Chew It’| ‘I Received A Letter’| ‘I Feel the Burden (Lifted Off My Shoulder)’| ‘“B”Movie Box Car Blues’| ‘Everyday Will Be Like A Holiday’| ‘All Them Other Good Things’| ‘Sugar Daddy’| ‘Here Comes the Blues Again’| ‘Rosie’s (the Working Girl’s Again’| ‘C.O.D.’