Hier zijn ze! De lijst en de lijstjes. Dit jaar waren er 121 inzenders. En daaruit zijn onderstaande 15 albums naar voren gekomen. Opvallend is dat de winnaar dit jaar veel minder punten voorsprong had dan in 2017 en 2016 het geval was. Het lag allemaal wat dichter bij elkaar, zonder enorme uitschieters, maar toch hebben we een duidelijke nummer 1. Een bijzondere prestatie, want deze Texaan brak pas dit jaar door in onze contreien. Twee artiesten eindigden allebei op 206 punten: zij delen de 9de en 10de plaats. Verder valt op: slechts twee echte bands in de top-15 en bijna iedereen komt uit de VS. Ook slechts vier vrouwelijke artiesten, die allemaal in de middenmoot eindigden. Dat is overigens meer dan vorig jaar, toen er 3 vrouwelijke artiesten de lijst haalden. Mary meer…

Wat mij betreft was 2018 het jaar van Garrett T. Capps. Een dag nadat de dubbelrecensie van In The Shadows (Again) en het in 2016 verschenen Y Los Lonely Hipsters op 21 juni op deze site stond, ontving ik een enthousiast mailtje van de Texaan. Hij had een uitnodiging gekregen voor TakeRoot. Sindsdien heb ik regelmatig contact met de spacecowboy uit San Antonio, die in die stad zijn eigen honky tonk heeft. Hij brengt me in contact met andere interessante artiesten. Zo staat dankzij Capps James Steinle op de derde plaats. Van Capps zullen we ook in 2019 horen. Hij komt terug voor optredens. Hij werkt aan twee nieuwe albums. En hij houdt de scene in Texas voor ons in de gaten. Muchos gracias, Garrett!

1. Garrett T. Capps – In The Shadows (Again)
Doug Sahm kwam uit San Antonio. Oude held. Garrett T. Capps komt ook uit San Antonio. Nieuwe held. Deze buitenaardse countryplaat is behoorlijk far out. Een eerste vereiste voor rock-’n-roll. Dit is spacecountry. Dit is Texas rock for country rollers. Dit is een groovers paradise. meer…

2018, je viel me uiteindelijk nog best mee. Lang zag het er niet naar uit. Voor de zomer had ik nog maar handvol albums verzameld die echt boven de middenmaat uitstaken. Een middelmaat van degelijke albums die me wel een week of twee zodanig konden bekoren dat ik ze regelmatig afspeelde. Maar na die veertien dagen verdwenen ze in de spreekwoordelijke la om er de rest van het jaar niet meer uit te komen. Maar de zomer was mooi en duurde lang. Steeds meer prachtige albums kwamen bovendrijven, zodat ik uiteindelijk nog moest snoeien om tot een top-15 te komen. Toch vond ik het geen uitzonderlijk goed muziekjaar. Een trits aan echte killer-albums heb ik niet ontdekt. Of komt het door een soort van “americana-moeheid”? Die americana-markt breidt steeds verder uit. Dat is natuurlijk goed, maar het maakt het wel steeds lastiger om het overzicht te behouden. Veel releases, en helaas veel eenvormigheid. Ik ben eerlijk gezegd wel toe aan wat nieuw elan in het genre. Lastig misschien, want het is natuurlijk gebouwd op die decennia oude bouwstenen van country, folk, soul en blues. Maar wie weet wat volgend jaar gaat brengen?

Hieronder mijn lijst van favoriete albums van dit jaar. Albums die meegaan naar 2019 en dan hopelijk ook nog steeds hun weg vinden naar mijn oren.

1. Bennett Wilson Poole – Bennet Wilson Poole
Uiteindelijk positie 1 dit jaar voor het ongetitelde debuut van Bennett Wilson Poole. Omdat dit het album is dat ik afgelopen jaar het meest draaide. Omdat ik na de zoveelste plaat van Danny & TCOTW een beetje op hen uitgekeken raakte en Danny Wilson in de samenwerking met Tony Poole en Robin Bennett nieuwe bezieling vond. Omdat alles hier in dienst van Het Liedje stond. Omdat Hate Won’t Win het nummer voor deze tijd is en me ook elke weer tot tranen toe beroert. meer…

Prima jaar! Ook een jaar waar wederom teveel is aangeschaft…..en gelet op het forse aanbod is er dan ook uiteraard veel meer (heel veel…) niet, dan wel aan de ‘platenkast’ toegevoegd…..

• 1. The Teskey Brothers – Half Mile Harvest

Vanaf de 1^e beluistering was Half Mile Harvest direct al een kandidaat voor het jaarlijstje; dat het de eerste stek is geworden komt door Velvet in Rotterdam: vrijwel elke keer als ik deze winkel betreed ‘schalt’ de stem van John Teskey door de speakers. Om die reden weer gaan ‘draaien’ met deze topnotering als resultaat. Tip: 5 februari te zien in het Zonnehuis, Amsterdam. meer…

Wiebren Rijkeboer hield het dit jaar bij 10 favoriete albums, maar dat zijn dan ook niet de minsten.

1. Father John Misty – God’s Favorite Customer
Beste plaat tot zover van Father John Misty, inclusief de J. Tillman solo-albums, mede vanwege een overrompelend optreden op Take Root 2018. meer…

Een prima muziekjaar was 2018.
Nieuwe ontdekkingen en vaste waarden waaruit het nog lastig kiezen was omdat er veel fijns gemaakt werd om naar te luisteren.

1. Durand Jones and the Indications – Durand Jones and the Indications
Deze studenten maakten met heel veel liefde een prachtalbum, vertelden daar enthousiast over en gaven een wervelend optreden in de bovenzaal van Paradiso. Kaartje voor het optreden op 25 januari ligt alweer klaar. meer…