Maar liefst 165 americana afficionados stuurden hun lijst met favoriete albums van 2020 in. Dat is ruim 20% meer dan vorig jaar! Een recordaantal inzendingen derhalve. Dan mag je er zo langzamerhand van uitgaan dat onderstaande top 15 een aardige afspiegeling is van wat americana-minnend Nederland (en een deel van België) mooi vindt. We hebben een duidelijke winnaar dit jaar (met 834 punten), maar het was close tussen de nummers 2, 3 en 4. Negen mannen, drie vrouwen en drie bands, allemaal Amerikaans. Wat opvalt is dat er dit jaar vooral gevestigde namen hun plekje in de top 15 weten te vinden. Eigenlijk maar één debutant (op nummer 13). Hieronder vinden jullie de lijst der lijsten. meer…

Het jaar 2020 zou je, zoals nagenoeg iedereen, wellicht snel willen vergeten. Van de andere kant: elke tijd kent zijn leerzame momenten. Het bijna voorbije jaar dan toch, ondanks alles, ook. Mooi muziekjaar, bijvoorbeeld. De volgorde van mijn Top 15 is, zoals bij bijna eenieder, gevoelig voor aanpassingen; maar dit is ‘m voor dit moment!

Met Chuck Prophet op nummero 1, en in de lijst ook 4-tal dames; dat hadden er zelfs best meer kunnen zijn (Juliet McConkey; Margo Price; Krista Shows; Courtney Marie Andrews etc.). Ook niks mis mee. Ook niet met Bill Callahan; Josh Teskey & Ash Grunwald; Christian Kjellvander; Drive-by Truckers (2x) e.v.a, overigens. Maar ja, keuzes maken…

1. Chuck Prophet – The Land That Time Forgot

meer…

Wiebren Rijkeboer gaf de volgende tien  albums door als zijn favorieten van 2020:

meer…

Na een prima start werd het stil op de poppodia in 2020 waar ik zo graag naartoe ga. Maar thuis bleef ik natuurlijk muziek luisteren. Veel oudere elpees, cd’s en cassettebandjes draaide ik, maar ook van de volgende tien albums van dit jaar heb ik genoten.

1. Maria McKee – La Vita Nuova
Maria McKee kende ik van Lone Justice en haar vroege solowerk, waarna ik haar uit het oog verloor. Maar dit nieuwe album is werkelijk fenomenaal. Kleine liefdevolle nummers afgewisseld met fraai uitgesponnen nummers, subtiel opgebouwd van een enkele piano of gitaar tot compleet orkest en meer…

Wat een intens jaar was dit. Anderen zullen zeggen een bijzonder jaar of rotjaar. En het was natuurlijk een jaar waarin veel mensen in min of meerdere mate geleden hebben onder de effecten van het coronavirus. Mensen die ziek zijn geworden, banen verloren hebben of erger nog: naasten hebben verloren.
Gelukkig heb ik dat zelf niet meegemaakt. Wel zat ik vanaf 16 maart thuis te werken. In het begin even lastig, maar het wende snel. Vreemd was wel dat in in die eerste maanden weinig americana tot me nam, veel minder dan normaal. Als ik muziek draaide was het veelal powerpop of classic rock. Klaarblijkelijk paste dat voor mij beter bij die tijd. Pas in de tweede helft van het jaar begon ik weer veel americana te draaien. En er kwam genoeg moois uit!

1. Lydia Loveless – Daughter
Over Daughter schreef ik dat het Loveless’ beste werk totnutoe was en een zekere eindlijstenplaat. Toen wist ik nog niet dat ‘t-ie bovenaan zou eindigen. Maar die plaats verdient het album dat ik dit jaar uiteindelijk het meest gedraaid heb. Prachtige melodieën, rake teksten. meer…

Het jaar 2020 was vooral huiselijk. We werkten thuis en gingen er verder ook amper op uit. Concerten om naartoe te gaan waren er niet. Artiesten bleven immers ook thuis. Daar organiseerden ze online gigs. Zodat we zomaar opeens rond konden kijken bij ze in de huiskamer. Met een beetje pech zagen we onze helden op sokken. Echt enthousiast werden we niet van al die miniconcerten waar we zelf niet bij konden zijn.
De toppositie is voor een album dat eveneens de sporen draagt van deze rare tijd. Het kwam tot stand door te knippen en plakken met digitale bestanden die over en weer werden rondgestuurd. Die werkwijze is allesbehalve ideaal, want daarbij ontstaat er geen interactie tussen musici. Toch is Love In The Midst Of Mayhem van Joe Ely mijn plaat van het jaar. Want het album biedt comfort in het desolate decor waarin we met zijn allen zijn beland.

1. Joe Ely – Love In The Midst Of Mayhem
Als een van de eerste artiesten kwam Joe Ely al in april met een album vol reflectie op de chaos van de coronapandemie. De 73-jarige Texaan heeft een enorme reputatie als live-artiest, maar plotsklaps was ook hij aan huis gekluisterd. Eindelijk tijd om aan de slag te gaan met de vele aanzetten tot meer…