De vraag is wat ik van This Far South (Thirty Tigers) zou hebben gevonden als ik niet had geweten dat Tommy Prine de zoon was van John Prine. Moeilijk te beantwoorden. Allereerst heeft hij het op heel veel nummers over zijn familie, waardoor het onmogelijk is los te komen van het idee dat je luistert naar de zoon van een van de meest gewaardeerde singer-songwriters in americana. Hij stelt zich in zijn liedjes kwetsbaar op, een gegeven dat je alleen maar kunt waarderen. Zelfs als hij stelling neemt, klinkt aan de basis vooral vertwijfeling. Toch roept die ambivalentie ook vragen op. Hoe gaat het nu werkelijk met hem? Is hij de problemen van zijn jeugd zoals een verslaving werkelijk de baas? Het album biedt zoveel afwisseling dat het bijna onmogelijk is om de verschillende indrukken samen te vatten in een sterrenwaardering die recht doet aan het geheel. Feit is dat niet alles even goed bevalt. Opener Elohim is alt-rock die begint als iets van Smashing Pumpkins, een band waarvoor ik mijn interesse al lang geleden ben kwijtgeraakt. Prine rekent af met het idee dat er een God is en daarom gelooft hij alleen nog maar in zichzelf. Ergens daarin verborgen schuilt een gevoel van fatalisme zoals het bij grunge hoorde. Het poppy Crashing Again gaat daar thematisch op door. Jammer dat het muzikaal lichtjes leunt op toevoeging van synthesizer. De productie werd gedaan door Gena Johnson en Ruston Kelly. Het meeste gitaarwerk is van Sadler Vaden. Het gevoelige titelnummer begint met getokkel op akoestische gitaar. This Far South is een emotioneel complex werkstuk en niet alleen door het verlies van zijn vader. Er is meer pijn. Op By The Way maakt hij duidelijk dat er in hem iets doorleeft van zijn vader, maar dat betekent niet dat hij net zulke muziek maakt. Mirror And A Kitchen is bijvoorbeeld een stukje positieve powerpop. Leuk nummer. Boyhood is vervolgens toch wel weer wat sentimenteel. Het fraaiste liedje is Cash Carter Hill, dat dezelfde zeggingskracht heeft als het werk van Johnny Cash op diens American Recordings. Misschien is bij zijn volgende album pas op te maken wat Tommy Prine werkelijk te bieden heeft. Hij is nu nog bezig met zijn eigen weg te vinden. Dus met die vier sterren wachten we nog even. Later deze maand is hij in Nederland voor twee optredens.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie