Ga er maar eens voor zitten. Hier de 160 (!) individuele lijsten in willekeurige volorde.
En verder wensen we jullie een gezond en muzikaal rijk 2024!

maius
1. Various artists – More than a Whisper: Celebrating the Music of Nanci Griffith
2. Darrell Scott and the fallen angels – old cane rocker
3. H.C. McEntire – every acre
4. Molly Tuttle – city of gold
5. Gram Parsons and the fallen angels – live 1973
6. John R. Miller – heat comes down
7. Eilen Jewell – get behind the wheel
8. Jaime Wyatt – feel good meer…

Met de door jullie samengestelde top 15 van favoriete albums van 2023 luiden we het jaar uit. Maar liefst 160 lezers en lezeressen stuurden een lijstje in en bij het overgrote gedeelte daarvan bestond die uit 10 albums. Dat resulteerde in maar liefst 520 verschillende titels.Wat een rijkdom. Uiteindelijk leverde dat een overduidelijke winnaar op: een plaat die bovendien maar liefst 52 keer werd genoemd (en best vaak als nummer 1). Ook nummers 2 en 3 waren meer…

1. Hot Apple Band – So Long, Noodle House
Hot Apple Band komt zo uit een tijdmachine gestapt: hippiehaar, seventies zonnebrillen en druipsnorren. En dat niet alleen, het duo uit Sydney, Australië maakt ook heerlijke retrorock op het snijvlak van The Beatles en Westcoast-countryrock. In erg fijne liedjes horen we Poco, CS&N, The Beach Boys, Todd Rundgren, Sagittarius en de gitaar van George Harrison langskomen. Prachtige meer…

Vorige week trok ik een boekje uit de kast. Er zit nog een prijsstickertje op. Moord Op Muziek van Kinky Friedman kocht ik voor een gulden bij De Slegte. Heel veel boeken en platen heb ik goedkoop aangeschaft. Maar ramsj en uitverkoop verdwijnen. Door e-readers en streamers immers geen onverkochte voorraden meer. Dat is slecht nieuws voor mensen die eindejaarslijstjes napluizen in de hoop dat ze gemiste titels ooit nog eens als aanbieding ergens vinden. De nummer 1 van deze lijst is alleen op vinyl verkrijgbaar. Zo’n elpee kost tegenwoordig vier keer zoveel als vroeger. Moord op muziek. Dus toch maar streamen? Nee! Een huis zonder boeken- en platenkasten is geen thuis.

1. Vincent Neil Emerson – The Golden Crystal Kingdom
De Texaan heeft aan zelfvertrouwen gewonnen. Het gaat over zijn roots die bij de Choctaw-Apachen liggen. En hij maakt zich in niet mis te verstane woorden druk over de wapenwaanzin in Amerika. Shooter Jennings produceerde dit formidabele album. meer…

Ik ga gewoon valsspelen. 2023 beviel mij in muzikaal opzicht zo goed dat ik 17 albums in mijn top 15 kan opnemen. Bovendien zijn er twee platen die ik beide zo overtuigend vind dat ik daar echt geen keuze tussen kan maken. Beide bezetten daarom de toppositie; beide trouwens afkomstig uit het Verenigd Koninkrijk. Afgezien van deze albums komen nog twee van mijn andere favorieten van over de Noordzee. Je zou bijna denken dat Brexit dan toch zijn vruchten afwerpt. Ahum, nee, dit moet toch toch gewoon toeval zijn. Verder opvallend weinig vrouwen en opvallend weinig bands in mijn lijst. Het was het jaar van de mannelijke singer-songwriters. En wat voor een jaar! Wel, terzake: 

1. Jack Browning – Red Eye Radio 
Jonge Engelsman doet net alsof americana een Engelse uitvinding is en rijgt op dit Red Eye Radio het ene hoogtepunt aan het andere. Dit is alternatieve country zoals we die het liefst horen. Songs met een kop en een staart, melodieus, pakkend, gevarieerd. Het klinkt bovendien zo Amerikaans als wat. Ik eet mijn bolhoed op als dit geen grandioos vervolg krijgt. meer…

2023: een fijn muziekjaar!
Criteria.
Het album dient fysiek in de ‘platenkast’ te staan; het album moet de nodige draaibeurten hebben doorstaan en, hoewel wel een iets minder harde eis: (ooit) live gezien hebben weegt ook mee.
De eerste zes met een summiere toelichting. En vanaf stek 7 tot en met 15 (en eigenlijk nog wel verder) kan de klassering dagelijks verschillen. Ook: wel via het ‘net’ reeds beluisterd, maar nog niet fysiek gescoord: de nieuwe van Vincent Neil Emerson (The Golden Crystal Kingdom), en die had er zomaar in kunnen staan. En het debuut van ene Nathan Graham (Saint Of Second Chances) ook.

1. Aaron Boyd – Coming Undone
Met z’n tweede album bevestigt Aaron Boyd en daar gaat het al ‘fout’: niet live gezien, hoewel de kans daartoe zich wel degelijk heeft voorgedaan tijdens de laatste editie van Take Root; maar ja, keuzes maken is bij dit festival sowieso een dingetje. Maar: Boyd’s Coming Undone zo vaak in meer…

Vroeger betaalde je Geld voor muziek en koesterde en draaide je die kostbare aankoop dagenlang aan een stuk door en niks anders. Daarom staan die albums decennia later nog noot voor noot in je geheugen gegrift. In de zondvloed van nieuw werk in de tijd van nu vergeet je in april al wat je in maart voor de jaarlijst hebt voorgeselecteerd. Gelukkig komen ze aan het eind van het jaar weer boven water. Om voorgoed, in alfabetische volgorde, in de eregalerij van 2023 te glanzen.

1. Alice Gerrard – Sun To Sun
Alice Gerrard (1934) is een grootheid in de Amerikaanse folkmuziek. In de jaren zestig en zeventig zette ze samen met Hazel Dickens de traditionele bluegrass uit de Appalachen weer op de kaart. Ondanks haar gevorderde leeftijd is ze nog altijd bijzonder actief en in vorm. Op Sun To Sun etaleert ze met meer…

Voor mij was 2023 het jaar van de lekkere muziekjes. Er verscheen veel fijne muziek en er was ook het nodige live te beleven. Er is vast weer het nodige wat ik gemist heb, dat ontdek ik dan later wel, maar dit waren mijn 10 favorieten van het afgelopen jaar.

1. The Lasses – Near Far
The Lasses kende ik wel maar had ik tot dit jaar nog niet live gezien. Maar dat werd dit jaar goed gemaakt.Eerst als gast bij Emily Scott Robinson en Rebecca Loebe en daarna een prachtige album presentatie. Als ik dit album luister en mijn ogen sluit denk ik als ik dat ze in mijn woonkamer meer…