Van het nieuwe album Nite Owls (New West Records/V2 Benelux) bestaat een eerdere versie die JD McPherson jaren geleden opnam in Los Angeles. Maar hij was er niet tevreden over. De artiest zat op dat moment niet lekker in zijn vel en toen brak ook nog een pandemie los. Door toe te treden tot de begeleidingsband van Robert Plant en Alison Krauss hervond hij het plezier en nam zijn zelfvertrouwen toe. Dat enthousiasme brengt hij zeker over. Hij gaat zijn eigen gang, doet wat hij wil en dat is de manier om het te doen. Toch gaat hij misschien iets te ver, want hij wisselt in een half uurtje wel erg vaak van stijl. Soms binnen een nummer. Opener Sunshine Getaway begint als bluesy bootsrock, maar vervolgens gaat het door de zang langs bubblegum en glamrock. I Can’t Go Anywhere With You is primitieve rockabilly. Just Like Summer begint instrumentaal als een gitaarnummer van Duane Eddy, maar gaat dan al snel over naar moderne rock in het spoor van Ramones, Paley Brothers en White Stripes. Het titelnummer is qua zang ook new wave, tegen het decor van baritongitaar en diepe drums. Shining Like Gold is bijna glimmende pop uit de jaren 50 of 60. Alsof Phil Spector er bemoeienis mee heeft gehad. The Rock And Roll Girls klinkt als Jesus And Mary Chain of rock-’n-roll uit New York. Door de hoge stem ontstaan tijdens Baby Blues nogmaals associaties met glamrock. The Phantom Of New Rochelle is een instrumentaal stukje surf. Don’t Travel Through The Night Alone brengt pop met donkere gitaren en knetterende snaren. That’s What A Love Song Does To You wordt door de publiciteitsmensen van de platenmaatschappij vergeleken met Beach Boys en dat klopt heel aardig, maar vergelijkingen met zoete pop uit de space age zouden ook op zijn plaats zijn.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie