Donderwolken dreven over Woodstock tijdens de totstandkoming van Spirits (New West Records), het achtste studioalbum van The Devil Makes Three. Heel passend bij zo’n collectie liedjes over de dood. Toch begint het met Lights On Me hoopvol, want dat gaat over leven na de dood. ‘Are we nothing but flesh and bone? / Doomed to wander and cursed to roam / No matter where I’m headed I’m going home.’ Waarna driemaal een ‘I’ll be free’ volgt. Op het titelnummer brengen vier witte paarden je op de begraafplaats nadat een elektrische gitaar de reis begonnen is. Slaggitaar voegt wat soul toe aan de onderneming. Hoe hard ze ook proberen het juiste te doen, op het eind is het toch The Devil Wins. Dus dat ze met banjo Hard Times hebben weten te overwinnen, mag dan niet meer baten. Spirits handelt weliswaar over sombere omstandigheden, de muzikale toonzetting van het album is dat niet. Fallen Champions gaat met het ritme van ska op zoek naar lichtpunten die ook gevonden worden. Want met moed en gemeenschapszin kun je heel wat bereiken. De thematiek van het album moet producer Ted Hutt bevallen, want hij werkte eerder met Dropkick Murphys, The Gaslight Anthem en Violent Femmes, bands die ook blijk hebben gegeven dat ze de strijd voor een betere wereld willen aangaan. Na het meer elektrische Chains Are Broken van 2018 keert de band terug naar een meer akoestische aanpak. De punk van de beginperiode klinkt niet meer zo duidelijk door in de uit folk, country en blues opgebouwde liedjes; de dadendrang van Pete Bernhard, Cooper McBean, MorganEve Swain (die de vertrokken Lucia Turino vervangt) en Stefan Amidon valt nu vooral uit de verhalende liedjes te halen.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie