Zo’n duizend jaar geleden, in het eerste decennium van deze eeuw, was de Zweedse singer-songwriter Andi Almqvist een bekende naam binnen de Laaglandse americana-gemeenschap. Hij kwam destijds regelmatig naar deze regio, maar om onbekende redenen verdween hij plotseling van de radar. Tot nu, of eigenlijk tot een half jaar geleden, toen zijn nieuwe album Not Too Far From Happy (Ella Ruth Institutet) uitkwam.
Het centrale thema van dit album is persoonlijke transformatie en veerkracht. Almqvist verkent in zijn teksten een reis van pijn en verlies naar herstel en hoop. Hij reflecteert op zware emoties zoals verdriet en schaamte, maar ook op het hervinden van een nieuw evenwicht in het leven. De titeltrack benadrukt deze balans door te stellen dat hij “niet te ver van gelukkig” is, terwijl eerdere worstelingen nog voelbaar zijn. Als de teksten inderdaad zijn persoonlijke ervaringen weerspiegelen, lijkt Almqvist een relationele crisis te hebben doorgemaakt waar hij langzaam uit aan het klimmen is. Dit wordt treffend verwoord in Fiddler’s Green: “Five empty rooms, a heart to pieces blown / This sinking ship was once a happy home.”
Een opvallend nummer op het album is Fishwife, dat humoristisch lijkt maar in Zweden blijkbaar een andere betekenis heeft: het gaat hier om zijn ware liefde. De muzikale begeleiding op het album is ingetogen en gevarieerd: strijkers, blazers of piano ondersteunen Almqvists zware stem. Vooral Bebe Risenfors speelt een belangrijke rol door met diverse instrumenten de emotionele diepte van de nummers te versterken. Almqvist heeft met dit album zijn pijn op indrukwekkende wijze omgezet in kunst.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie