Haar wieg stond in Nacogdoches, Texas, maar ze groeide op in Waco, Tx: Jaimee Harris. Deze inmiddels mid-dertiger werd al vrij vroeg, ze was een jaar of tien, geïnfecteerd door muziek. Ook haar vader Chris, die zelf indertijd in hetbandje Honest Mango speelde, had een belangrijke rol bij Jaimee’s muzikale richting, zo ook de invloed van o.a. James McMurtry. Maar het duurde desondanks toch nog even alvorens zij deze infectie daadwerkelijk vertaalde in het maken en uitbrengen van eigen muziek. Er diende eerst geleefd te worden; er diende eerst -veelal zelf gezochte- obstakels overwonnen te worden. Drank, detentie maar ook een niet zo gezonde leefstijl qua voeding, hetgeen leidde tot fors overgewicht. Maar toen deze barrières uiteindelijk waren geslecht gloorde er een zeker perspectief aan de horizon. Met de betreurde Jimmy LaFave als mentor vond Harris het juiste pad. Een pad wat haar zo’n 10 jaar geleden ook in aanraking bracht met de muziek van Woody Guthrie; een pad hetwelk haar ook in de liefdevolle armen, een jaar of zeven terug, van de gelouterde Mary Gauthier dreef.
Samen met Gauthier was Harris al talloze keren in ons land te zien op festivals en tijdens tourtjes. In alle gevallen min of meer in een bijrol van de door de wol geverfde Gauthier. Ja, ze verkreeg bij deze optredens absoluut ruimte van haar partner, maar solo on tour in Europa, het moest er toch echt een keer van komen. Nu dus, in april 2025. Acht optredens in totaal en nummer twee was zaterdag 12 april in het knusse, sfeervolle theater Walhalla. Een, eigenlijk zoals altijd, muisstil én uitverkocht Walhalla.
En hoe ging het Harris af? Welnu, ze slaagde met verve. Ze werkte haar ruim anderhalf uur durende optreden overigens zonder pauze in één rechte lijn af. En het was absoluut van niveau. Uiteraard met songs van haar debuut Red Rescue uit 2019, maar vooral met materiaal van haar tweede worp, het conceptuele Boomerang Town (2023). Ze voorzag haar songs van korte, puntige verhaaltjes waar het het ontstaan betrof, zoals de via Dirk Powell verkregen inspiratie om tot het mooie, Iers aandoende, The Fair And Dark Haired Lad te komen. Of het aandoenlijke Fall (Devin’s Song) over een klasgenootje dat op jonge leeftijd het leven liet en waar diens moeder sedertdien jaarlijks een memoriam in de krant liet plaatsen. Het prijsnummer – of beter: het kippenvelnummer – van haar optreden was het samen met Gauthier geschreven How Could You Be Gone. Heel indringend.
En zo liet Harris zien dat een optreden in een keer afwerken kan, want ze wist te variëren tussen klein gehouden nummers en wat meer uptempo. Ook haar keuze van werk van anderen,waaronder fraaie vertolkingen van David Olney’s Deeper Well en Eliza Gilkyson’s The Beauty Way, paste naadloos in haar zorgvuldig opgebouwde set. En aan haar performance schortte het ook al niet, terwijl ze daarnaast, als het optreden al even een vonkje nodig had, er direct een tandje bij schakelde. Jaimee Harris solo is dan ook vrijwel zeker een blijvertje.
Foto’s: Erik de Wit
16/04/2025 Permalink
Jaimee’s optreden in Bergen op Zoom was grandioos. Binnenkort terug te horen op rootsparadise,com
17/04/2025 Permalink
Ook afgelopen zondag in Almelo was schitterend