Een enkele keer is de aanpak van de Amerikaan John Isaac Watters een tikkeltje te theatraal. Dan overschreeuwt hij zichzelf wat en is de gekte groter dan noodzakelijk. Daardoor blijft Campanas (eigen beheer) steken op drie sterren, terwijl vier sterren misschien ook wel op zijn plaats zouden zijn geweest. Het derde album van Watters verdient hoe dan ook de aandacht van lieden die graag ter linkerzijde van de altcountry grasduinen. We kunnen deze Amerikaanse artiest situeren tussen artiesten als Jim White, Pinetop Seven, Okkervil River. Campanas begint met Are You Nervous Now, een liedje vol vertwijfeling en eenzaamheid. Outside The Bar In Winter is ook vol onzekerheid. Een brassband brengt Ragman naar oude jazz, waardoor het in de buurt komt van Tom Waits. Museum Of Art wordt gekenmerkt door de trillerige stem van Watters, die het een licht waanzinnige sfeer geeft. Cathedral doet het met stemmige pianoklanken en steelgitaar. Ships Don’t Sail is een krachtig duet met zangeres Alex Rhodes dat extra spannend wordt door een zalvend orgeltje. Op One I Have Always Loved zingt Watters als een rillende zwerver die smeekt om barmhartigheid, een thema dat hij overigens aanpakt op Just A Tomb. Watters kwam ter wereld in Mexico City waar zijn ouders als linguïsten de kost verdienden. Terug in Amerika woonden ze in Tucson, Arizona, en Berkeley, Californië. Watters studeerde architectuur en werkte voor de vermaarde architect Frank Gehry, voordat hij een loopbaan in de muziek verkoos.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie