Joe Lala, meer dan een voetnoot?

Opgeslagen in: SIDE TRACKS — Hugo Vogel @ 17:27

Wie zijn albumhoezen vroeger minutieus bestudeerde is de naam Joe Lala zeker tegengekomen. Een opvallende naam. “Percussion: Joe Lala”, stond er dan, o.a. op LP’s van Dan Fogelberg, Souther, Hillman, Furay, the Byrds, Firefall, Poco, op het meesterwerk No Other van Gene Clark ook. Er was een periode dat Joe Lala op percussie alomtegenwoordig was.
Joe Lala werd geboren in Tampa uit ouders die afkomstig waren uit Contessa Entelinna, een dorpje op Sicilie waar een grote Albanese minderheid woont, de zogenoemde Arbëreshë. Hij startte zijn muziekcarriere in het bandje Blues Image dat met Ride Captain Ride in 1970 een top-10 hit scoorde. Daarna duikt hij even op in Pacific, Gas & Electric alvorens toe te treden tot de cirkel rondom Stephen Stills. Daarmee wordt hij ook een van de originele leden van Manassas. Daarna wordt hij een veelgevraagd percussionist op de platen van Stills en diens uitgebreide vriendenkring. Bovendien is hij op veel platen te horen die werden opgenomen in de Criteria Studio in Miami. Bij voorbeeld op You Should Be Dancing van de Bee Gees, de discokraker uit de film Saturday Night Fever. Overigens een nummer waarop – leuk feitje – ook Stephen Stills op percussie te horen is. Na een enorme reeks optredens en plaatopnames maakt een carpaal tunnel syndroom een einde aan de muzikale carriere van Lala. Die dan overigens niet bij de pakken gaat neerzitten maar zijn loopbaan vervolgt als acteur en stemacteur.
Drie weken geleden, op 18 maart, valt het doek definitief voor Lala als hij overlijdt aan longkanker. Hoe moeten we Joe Lala nu zien? Als een silent giant of als een voetnoot in de muziekgeschiedenis? Waarschijnlijk als het laatste, maar dan wel eentje die 60 gouden en platinaplaten aan zijn muur had hangen. Noem dat maar een voetnoot.