‘Americana in zijn puurste vorm, want gedragen door akoestisch gitaarspel en een louterend stemgeluid’ schreven we over John Statz’ vorige album Old Fashioned. ‘Pure americana’ is beslist ook van toepassing op zijn nieuwe plaat Tulsa (eigen beheer), alleen is het akoestisch gitaarspel minder prominent aanwezig. Dat heeft waarschijnlijk alles te maken met het feit dat niemand minder dan Jeffrey Foucault de productie ter hand heeft genomen. Die verzamelde een solide prachtband rond de nog altijd wat in de kantlijn opererende troubadour uit Denver, met een hoofdrol voor de begaafde (steel)gitarist Mark Spencer, bekend van Son Volt. Het album werd in drie dagen opgenomen, terwijl er een ijzige orkaan rond de studio raasde. Kennelijk een opzwepende ambiance, want Tulsa klinkt als een klok. Wat dat ‘louterende stemgeluid’ van Statz betreft: klopt, al moet je er misschien even aan wennen. Denk aan de altijd wat gekreukelde stem van Mike Coykendal (Old Joe Clarks – hoe zou het dáár toch mee zijn?). Ben je daar tegen opgewassen, dan is er niks aan de hand en kun je drie kwartier genieten van een album zonder echte uitschieters, maar met een constant hoog niveau. De meest opvallende tracks zijn Home At Last (lekker midtempo, met een zeer beklijvend refreintje), Amsterdam In Autumn (de band op volle sterkte) en meteen daarna het ingetogen walsje Motion Picture Soundtrack, met Caitlin Canty amper hoorbaar, maar zeer nuttig aanwezig op de achtergrond.
31/03/2015 Permalink
Mooie plaat dit.