Op haar elfde stond Sierra Hull al met haar mandoline op het podium van de Grand Ole Opry. Ze was uitgenodigd door Alison Krauss, die zelf ook op zeer jonge leeftijd al succesvol was. Krauss zingt mee op enkele nummers van Weighted Mind (Rounder Records/Proper/Bertus), net als Abigail Washburn en Rhiannon Giddens. Hull is 24 nu en wat klinkt ze volwassen op haar nieuwe album. Niet verkeerd uitleggen, deze opmerking. Het betekent allerminst dat ze musiceert als een gearriveerde coryfee. Nee, Hull heeft het na haar tijd als kindsterretje moeilijk gehad. Na alle successen, zoals optredens in Carnegie Hall en het Witte Huis, begon ze te twijfelen aan haar motivatie. Die onzekerheid heeft ze verwoord in een prachtige collectie songs die een buitengewone klasse verraden. Hull zorgt ervoor dat hoofd en hart elkaar trouw blijven. In de teksten schudt ze de twijfel van haar af. ‘It’s a long road that I’m walkin’ / It’s a long time I’ll be gone / If you won’t go where I’m goin’ / Then I’ll have to go alone … Chances and changes / I’m tired of tryin’ to be someone else’ (Chocies And Changes). Bluegrass en kamermuziek gaan hand in hand op Weighted Mind. De nootjes springen als bijen van bloem naar bloem. De klare melodielijnen worden bijeen gehouden door bassist Ethan Jodziewicz in een productie van Béla Fleck, die op twee nummers de banjo op zijn knie legt.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie