De wanhoop heerst in Milltown (Dolly Rocker Records) van Jeb Barry. Je zou er weg willen, maar dat is nog niet zo eenvoudig. Het is immers elders in Amerika niet veel beter. Je zou in het leger kunnen gaan, maar de kans is groot dat je dan toch weer terugkeert naar Milltown. In een doodskist, wie zal het zeggen. Niemand hangt voor zijn plezier rond in Milltown, waar de meisjes in jurkjes van tien dollar op een barkruk hangen ($ 10 Girl). Het is een en al treurnis in de teksten van Barry. Townes Van Zandt zou er wel om kunnen glimlachen. Misschien niet om Drag The River. Daarin gaat alles zo fout, dat er geen uitweg meer is. Als de sheriff hem wil vinden, moet hij dreggen in de rivier. ‘One of these days I’m gonna give up on giving up’, horen we op Why I Drink Alone. Zijn er dan helemaal geen lichtpuntjes? Toch wel. Op Homegrown is het vrijdagavond en bouwt Barry een feestje met zijn vrienden rond een vuurtje. Wild and free and a little crazy, dat is de uitwerking van Homegrown. De vijftien prachtliedjes zijn allemaal geschreven door Barry (gitaar, mandoline, resonator), die een lekker gruizige stem heeft. Een van die liedjes draagt de titel Waitin’ Around To Die. Daarin ontkent een ter dood veroordeelde schuldig te zijn aan de zaken die hem ten laste worden gelegd. Op afsluiter No Way Out Of This Town vinden we de ik-figuur op de begraafplaats en dat is niet voor het eerst op dit album. Hij zit er bij het graf van zijn aan kanker overleden vrouw. Hij droomt van een zomerbries en weer even bij haar zijn. Dan belooft hij dat hij zal stoppen met drinken. Hij weet zelf ook wel dat dat een leugen is.
06/03/2016 Permalink
Helemaal mee eens John.
Prachtplaatje: zowel tekst als muziek.
Al geruime tijd een steeds terugkerend plaatje in de cd-speler
06/03/2016 Permalink
Ik kende het niet,maar wederom een goede tip,tanx
15/03/2016 Permalink
Thanks for the cool review John…..I’m hoping for a summer tour