Zonder problemen is Malcolm Holcombe nergens. Waar zou hij in godsnaam over moeten zingen? De Amerikaan bestaat van de problemen. Verdient zijn boterham met het zingen over alle sores die hem in deze problematische tijden overkomen. Pretty Little Troubles (Singular Recordings) noemde hij zijn nieuwste album. Eerlijk is hij wel. De zwartgallige blues en country, beide formuleringen zijn van toepassing, helt deze keer door de productie van Darrell Scott net iets meer over naar de countrykant. Op het zich in de kolenmijnen van West Virginia afspelende Good Ole Days is er de banjo van de producer, andere nummers kleurt hij met bouzouki, Weissenborn, steelgitaar mandola, baritongitaren of hij gaat achter de piano zitten of rinkelt wat aan bellen. Daarnaast trekt Joey Miskulin met accordeon door South Hampton Street. Die toevoegingen zorgen ervoor dat dit niet zomaar een nieuw album is waarop Holcombe zijn kleine zorgen uitserveert, omdat hij nu eenmaal niet anders kan. Omdat hij ervan moet leven bijvoorbeeld. Nee, Holcombe overtuigt met deze collectie liedjes die de crème de la crème van Nashville aangreep om hier iets bijzonders neer te zetten. Rocky Ground heeft zowaar wat van Guy Clark. Wat ons bij de opmerking brengt dat ook Verlon Thompson present is op dit album. Op Bury, England haalt Holcombe nog even herinneringen op aan Clark.
15/05/2017 Permalink
Zijn zoveelste sterk album.
25/05/2017 Permalink
Heb de man hoog, maar wat jammer dat hij niet heeft geïnvesteerd in een kunstgebitje. Hij lispelt er knap irritant op los…