De veters strak gestrikt zodat we stevig in onze schoenen stonden, we waren tenslotte gewaarschuwd dat Tami Neilson ons zomaar omver zou kunnen blazen, betreden we de bovenzaal van Paradiso. Dan is het wel zo handig dat Neilson zelf niet omver gefietst is natuurlijk. Het was haar eerste bezoek aan Amsterdam en ze vond al die fietsen maar verdomd gevaarlijk, vertelt ze als ze de laatste horde naar haar eerste Amsterdamse optreden, het trapje naar het podium heeft genomen. In haar gouden glitterjurk met haar in een suikerspin kapsel en de begeleiders strak ik in het pak kegelt ze de lekker rammelende rockabilly opener ’Come Over’ de zaal in. We staan nog stevig, maar stil blijven staan is meteen als lastig met zo’n opzwepend ritme. We mogen meteen op adem komen met ‘Cry Over You’, een echo van Patsy Cline’s ‘Strange’.
Tami Neilson verdient in haar huidige thuisland Nieuw-Zeeland prijzen als countryartiest maar haar stem heeft ook heel veel soul in zich. Dat laat ze duidelijk horen in ‘Wade in the Water’, de negrospiritual, waarbij haar begeleiders (gitarist/bassist/drummer) een fraai koortje vormen. Neilson kent haar klassiekers en ze vertelt over hoe de gospels uit de kerk een weg vonden naar de wereldse podia. Zo maakte Ray Charles van ‘It Must Be Jesus’ een sensueel opzwepend versie, ‘I Got a Woman’, en omdat ze tenslotte toch in een voormalige kerk staat smeed Neilson de gospel en wereld versie aaneen tot een zinderde versie.
Zangeres Mavis Staples is een van de grote favorieten van Neilson en ze was dan ook strontzenuwachtig toen ze een show van haar mocht openen. Tijdens het optreden 
hoorde Neilson handgeklap en een luid ‘Yes’. Toen ze voorzichtig omkeek zag ze dat het Staples was die zo enthousiast was, vanavond verwacht ze van het publiek niet minder. Nou, een aanmoediging was eigenlijk niet meer nodig, het is niet heel druk, dus ruimte zat om lekker te swingen. En als de heupen dan toch lekker los zijn volgt met een lekker Zuid-Amerikaans ritme, ‘Loco Mama’. Bij ‘Holy Moses’ raakt Neilson toch een beetje buiten adem, maar ze laat zich niet kennen en bewijst eer aan een grote mama van de rhythm en blues, Big Mama Thorton, die als eerste ‘Hound Dog’ opnam. Er volgt nog een cover van blues man Otis Rush, ‘You Reap What You Saw’. Afsluiter vanavond is van de hand van haar overleden vader, het titelnummer van haar laatste album, ‘Don’t Be Afraid’. Neilson lacht breeduit en had net als het publiek een heerlijke avond.
Tekst en foto’s: Peter Hageman
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie