Toen ik vorig jaar Night Thief (eigen beheer) van Levi Cuss ontving, was ik er vrij zeker van dat ik de plaat voor het eindejaarslijstje kon noteren. Maar zoals de dingen gaan, het plaatje fladderde uit mijn blikveld. Zonde. Cuss is een Canadees met pet en baard, die naar Nashville afzakte om zijn tweede album op te nemen. Daar ging hij aan het werk onder de bezielende leiding van een andere Canadees, namelijk Steve Dawson. Behalve zijn taak als producer leefde die zich uit op akoestische en elektrische gitaren, pedal steel, lap steel, weissenborn, dobro, banjo, toetsen en hij zong er af en toe ook nog bij. Zo iemand kun je er wel bij hebben, zeker als je zulke sterke liedjes hebt geschreven als Cuss. Diens composities verdienen die aandacht. Op Red City River, sneaky as cocaine, kruipt de gitaar door de neus omhoog. Op Cut My Teeth kronkelt de gitaar als op een plaat van Woodcocks. Op Pills doet Cuss praatzingend het onthutsende relaas van een vriendin, terwijl Dawson troost zoekt bij de steelgitaar. In de meeste nummers is het niet pluis. Er wordt gesproken met de walm van whisky en het is duidelijk dat het leven een zootje is. Bloed stroomt over het beton. Een vrouw wordt naar de rand geduwd. Huiveringwekkend goed, die Levi Cuss. Zie trouwens achterop op het hoesje 2014 staan. Who cares?
14/02/2018 Permalink
Inderdaad een prima album. Ik heb de cd vorig jaar via hem persoonlijk gekocht (CDbaby heeft alleen downloads van hem). Leuke conversatie met hem gehad. Heeft ondertussen een nieuwe cd uit zie ik.