In het verleden vloog de Ben Miller Band met de vaart van de Dukes Of Hazzard door de Ozarks, maar op Choke Cherry Tree (New West/PIAS) nemen ze gas terug. En wat blijkt? Dat loslaten van het gaspedaal heeft alleen maar meer avontuur gebracht. Drie mannen met wilde baarden – twee met hoed en Miller zelf met een rode mohawk – en een vrouw met het haar tot op haar achterste slingeren door de bossen van Missouri als hillbillies die de blues van zich afschudden. Producer Chris Funk van The Decemberists veegt de losse onderdelen bij elkaar met opmerkelijk resultaat. Miller had er zelf ook alles mee te maken. Hij wilde wel eens wat meer dan rammelen met zelfgemaakte instrumenten. Daarom besteedde hij serieus aandacht aan de arrangementen en het resultaat mag er zijn. Met Nothing Gets Me Down begint het stel met de belofte dat ze zich niet van hun stuk laten brengen. Ze doen waar ze zin in hebben. Dus kijk niet raar op als de blues van Big Boy en Life Of Crime hiphop toelaten tot de melodie, waardoor valt te denken aan G. Love of Bobby Sichran. Het ene moment klinkt een rauwe slidegitaar, het volgende een accordeon. Een vrouwenkoortje brengt Trapeze naar de jaren 50, maar Miller trekt het daar vandaan om het te brengen bij een rootssound die ook van The Gourds had kunnen zijn. Slotnummer Mississippi Core heeft de sfeer van muziek bij een oude tv-serie. Dat ze verder kijken dan de wouden van Missouri blijkt uit Akira Kurosawa, dat handelt over de Japanse filmregisseur.
06/03/2018 Permalink
Sinds multi-instrumentalist Doug Dicharry in 2015 de band verliet is het live een zooitje, slordig spel, gekke pakjes en een overdosis haren. Jammer, ze waren als trio met Dicharry een sensatie.