JD McPherson; niet lullen maar poetsen

Opgeslagen in: LIVE — Leo Kattestaart @ 17:21

Na inleidende klanken, ingezet door DJ van dienst Miss Twist, trapte JD McPherson net na half negen af in de -goed gevulde- Oude Zaal van de Melkweg. Samen met zijn uitstekende begeleiders drukte de uit Broken Arrow, Oklahoma afkomstige McPherson het gaspedaal met opener Bossy direct flink in; die voet nam daarna eigenlijk gedurende 80 minuten nauwelijks een andere positie in. Een gelouterd sportverslaggever/ presentator gebruikt(e) weleens de quote: “recht door naar school en kantoor”, en dat is ongeveer precies wat JD McPherson en zijn band flikte. Hoog druk zetten, en vrijwel nergens versagen. Ook niet met al teveel woorden tussen de songs door, en waar dit soms als storend kan worden ervaren, nu paste het prima bij de gekozen tactiek: gaan! niet lullen maar poetsen! Rockabilly, R&B + een scheutje soul. Samen met zijn buddy van het eerste uur Jimmy Sutton (bass; upright bass); klasse- drummer Jason Smay, gitarist (ook sax) Doug Corcoran én toetsenist (ook gitaar, percussie) Raynier Jacob Jacildo hield JD het tempo hoog, als ware het een goed geoliede machine. Ruim drie jaar geleden, dit ter opluistering van het verschijnen van ‘s mans 2^e album (Let The Good Times Roll; febr. ’15)), stond McPherson o.a. in het Rotterdamse Rotown, en dat was goed. Afgelopen maandag in Mokum was het ook goed, maar op een bepaalde manier toch ook beter. Een puik ingespeeld gezelschap, met een duidelijk aanwezige, grote dosis routine wat men echter geenszins storend, en dus al te routinematig liet voorkomen. Spelplezier en onderlinge interactie, het was duidelijk waarneembaar. En dat de greep uit het inmiddels uit drie albums bestaande oeuvre bestond, dat was begrijpelijk. Natuurlijk wel met het accent op de laatste worp. Undivided Heart & Soul, verscheen oktober vorig jaar. Van dit album vonden o.m. Desperate Love, Hunting For Sugar én Lucky Penny een stekkie op de setlist, bijvoorbeeld. Terecht! En dat in de toegift, na het lekkere een/tweetje Bloodhound Rock/Wild Teeth, dit fijne optreden werd afgesloten met een song van het debuut- album Signs & Signifiers (2010) was niet heel erg verrassend, want North Side Gal -zo bleek- paste perfect als epiloog. (LK)