Al twintig jaar vuurt Markus Rill vanuit zijn heup liedjes op de meute af. Om dat feit luister bij te zetten is het nieuwe album van de Duitser een dubbelaar: Getting Into Trouble (Blue Rose Records/Sonic Rendezvous). De eerste schijf bevat 11 nieuwe nummers, de tweede 11 opnamen die niet eerder op reguliere albums verschenen. Voor het grote geld doet hij het allemaal niet. ‘You’d think that I’d know better / Than to keep banging on this old guitar / I sure know better than to think / That it’s ever gonna make me any dough / But nothing else can make me fly so high / Or come crashing down this hard / Well, I know, believe me, I know / That’s a whole lotta magic I won’t be letting go.’ Rootsrockend maakt hij op In Theory duidelijk waar hij voor staat. En waarom. Natuurlijk was dat al wel duidelijk na al die andere albums. Weliswaar is zijn idioom begrensd, zoals we al eens in een recensie noteerden, binnen dat speelveld kent hij de spelregels uit zijn hoofd. Toch is zijn muziek meer dan alleen maar degelijk. Een prachtliedje als Vassar Played The Fiddle, een eerbetoon aan violist Vassar Clements, kun je alleen maar maken als Amerikaanse muziek diep in je geworteld is. Eye For An Eye handelt over een vriend die het verkeerde pad kiest. Dat kun je ook zeggen over Jenny, een stripper in New Orleans. Giving Up On Dreaming schreef Rill met Phil Madeira en drummer Robert Oberbeck tilt het naar hoog niveau. Net zoals gitarist Dave Coleman dat doet op Not Like I Don’t Try. Ook cd 2 is de moeite waard. En wederom laat Rill weten waarvoor hij het allemaal doet: It’s just me and the road and the killer on the radio (Killer On The Radio). Samen met Rachel Harrington doet hij een fraaie versie van het door Gillian Welch geschreven One More Dollar. Dat Rill op een liedje als Young Again wel erg op voorbeeld Springsteen leunt, mag nauwelijks een bezwaar worden genoemd.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie