Het nieuwe album van Marlon Rabenreither, oftewel Gold Star, heet Uppers & Downers en is gestoken in een vrij fantasieloos hoesje. Maar het gaat natuurlijk om de inhoud. Het vorige album, Big Blue, vonden we, met zijn aan Neil Young en Ryan Adam refererende songs, fantastisch (en nog steeds). Op Uppers & Downers zijn ook de Stones (Dani’s In Love) en de Beatles (Babyface) als inspiratiebronnen te horen. Het album wordt daardoor wat eclectischer. Maar ten opzichte van zijn voorganger blijken de liedjes ook wat minder puntig. Misschien komt het ook doordat de Amerikaanse Oostenrijker op dit derde album voor het eerst tweemaal de vierminutengrens doorbreekt. Daar waar hij op Big Blue telkens de roos trof, staan er op dit nieuwe album ook wat minder geslaagde nummers. Dat geldt in elk geval niet voor het titelnummer waarin Rabenreither overtuigend zingt, slechts begeleid door een stemmig klinkend orgel. Ook Chinatown, het eerder genoemde Babyface en het vrolijkstemmende This Is The Year zijn bijzonder fijn. Zo staan er dus op Uppers en Downers… ehh… uppers en downers en toont het album aan dat Rabenreither een gewone sterveling is die niet altijd handenvol gouden sterren ontvangt.
Gold Star treedt begin november vier keer in Nederland op. Zie Agenda.
10/10/2018 Permalink
Ik kwam een paar dagen geleden al tot dezelfde conclusie. Dit album is minder dan z’n voorgangers. Hoewel het zeker niet slecht is. In de trage nummers komt zijn melancholieke stem het beste tot uiting. Daarom vind ik ‘Beneath The Wheels’, Crooked Teeth’ en ‘Half The Time’ de beste nummers.