Hard werken en dan die zweetlucht meenemen naar de plaatselijke kroeg, dat is de essentie van Bottle Rockets. Dat waren de slotwaarden van de recensie van het drie jaar geleden verschenen South Broadway Athletic Club. Nee, natuurlijk ging het op dat album niet om zweetdruppels die vallen op een handdoekje dat is gedrapeerd over een toestel in de fitnessroom, maar om het zweet dat in de bilnaad staat van de arbeider. Op Bit Logic (Bloodshot Records/Bertus) duikt de beste barband van deze planeet in de moderne tijd, ook al gaat dat wederom niet altijd van harte. ‘All this instant information / And virtual reality aren’t clear / Vanishes as quick as it appears / You best be lookin’ out the windshield not the mirror / To figure out the way to go from here’, klinkt het op het titelnummer. Maar ook Brian Henneman is niet helemaal van gisteren natuurlijk. ‘A jaded waitress told me yesterday / Times ain’t what they used to be / Now it’s all shallow cell phone selfie vanity / I tried to fake a way to disagree / Then got interrupted by technology.’ Het mobieltje komt terug in Lo-Fi: ‘Now back when I was younger / The way to go / Was listenin’ to records on my stereo / I was all about the quality / I was all about the tone / Now I’m happy hearin’ music on my telephone.’ Maar wacht even, de bezieling is er niet minder om. ‘Al Green in the kitchen / On the AM radio / Best bad sound that I ever did know / Scratchy and it’s muddy / But it carries me through / Straight on down to Memphis in ’72.’ Alles gaat om het juiste gevoel en een flinke portie lawaai. ‘A Fender Telecaster / And a Vibro-Champ / Sounds like holy hell / ‘Cause that ain’t enough amp / To get above the drummer / You’ll never reach your goal / So just turn it up to 10 and call it rock and roll.’ Bit Logic staat weer vol met rock-’n-roll met het juiste gevoel. Dat het niets oplevert kan The Bottle Rockets niets donderen, zo laten ze weten op Bad Time To Be An Outlaw. ‘That Nashville Pop, it’s not my deal / Even though that cash flow’s real / But these days ‘What Would Waylon Do?’ / Don’t make no money – sad but true / It’s a bad time to be an outlaw / It’s a bad time to be an outlaw.’ We moeten ze dankbaar zijn, The Bottle Rockets. Want ze blijven maar gaan. Zo ook op Way Down South: ‘Twenty miles from Texas / Five hundred miles from you / Saint Christopher protects us / In this job I chose to do / I’m weary from the travelin’/ But that’s somethin’ we’re used to / Twenty miles from Texas / Five hundred miles from you.’ Terwijl ze ook thuis in Missouri hadden kunnen blijven. Want daar hebben ze een geweldige bar: Stovall’s Grove. ‘I know the place to congregate / Right here in the show-me state / Real honky tonks are hard to find / But five miles off of 109 / Sits Stovall’s Grove, Stovall’s Grove / Ain’t much better than Stovall’s Grove / We oughta get together at Stovall’s Grove / Been there since 1935 / It’s a little ways out but worth the drive / The bands play old stuff, jukebox new / But country music’s all they do / We’ll drink and dance and shoot some pool / Bring some cash ‘cause they’re old school / That single toilet ain’t so great / There’s woods out back if you can’t wait / 2 step 10 step, better stand clear / They’ll mow you down, they’ll spill your beer / They’re scootin’ boots from 8 ’til close / Hillbilly heaven, heaven knows.’ Gelukkig hoeven we de grote oversteek niet te maken om ons te bezatten in Stovall’s Grove. Met zo’n plaat als deze kan dat ook gewoon thuis. In je eigen hillbilly heaven. Wat kan die Brian Henneman het allemaal treffend zeggen. Ook in een liefdesliedje als Silver Ring: ‘Gave you a silver ring / But it doesn’t mean / That I love you any less than gold / It means that I’m a man / Who does the best he can / ‘Cause it’s you I want to have and hold / You give me everything / When you wear that silver ring.’ Geweldige kerels.