Enkele trieste gebeurtenissen vormen de basis voor het materiaal op het debuut Still Feeling Lucky (eigen beheer) van Ben Danaher. Een broer van de Texaan werd zeven jaar geleden doodgeschoten op de derde verjaardag van diens dochtertje. Een buurman was komen klagen over het lawaai. En trok een pistool. Toen de rechtszaak van die moord bijna zou beginnen moest Danaher naar het ziekenhuis om zijn stervende vader bij te staan. Geveld door kanker. De albumtitel kan dus gerust worden opgevat als een teken van kracht. En optimisme. Danaher is een Texaan, die aan een loopbaan als singer-songwriter werkt in Nashville, Tennessee. Imponerend, zou mag je zijn eerste werkstuk gerust noemen. Gevoelig op My Father’s Blood, maar nergens al te smartelijk. Danaher houdt zichzelf in de hand, zijn liedjes verkondigen het besef dat iedereen blauwe plekken en littekens oploopt (Getting Over Someone). Hij zoekt naar het geluk aan de andere kant van de berg (Over That Mountain), waar hij hoopt zijn lief terug te zien. In ieder geval heeft hij viool en piano mee op het nummer. Naast Danaher zijn er nog zes gasten die elektrische gitaar spelen en dan is er ook nog Mike Daly op steelgitaar. Het album begint dreigend door drums en slidegitaar op het bluesy Hell Or Highwater. Fred & Jonell heeft een slippende steel, maar verder doet het aan als late Eagles. Het titelnummer is soulvolle, moderne rock. Op A Little While zit Danaher in het spoor van Robert Ellis. Time Never Moves Slower wordt beheerst neergezet met jazzy gitaarspel en toetsenwerk. Aanbevolen voor fans van Jason Isbell.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie