Jesse Dayton – Tommy Castro and the Painkillers – The Kentucky Headhunters

Wie nog twijfelt over wel/niet gaan naar een van de aanstaande concerten van Jesse Dayton moet nog maar even naar On Fire In Nashville (Blue Elan Records/PIAS) luisteren. Dan weet je het namelijk wel. Gaan! Want wat kan een trio een bak lawaai produceren. Meer musici op het podium zijn nergens voor nodig, zo laat Dayton ergens tussen de nummers door horen. De Texaan gaat er vol voor. Daddy Was A Badass zingt hij en hij doet daar niet voor onder. Hij schiet de donkere akkoorden langs de staande bas van Chris Rhoades de zaal in van The Filming Station, een tot podium omgebouwd tankstation in Nashville. Ruggesteun komt van drummer Kevin Charney. Ook in zijn praatjes tussen de nummers door houdt hij het vuurtje brandend. Voorafgaande aan The Way We Are vertelt hij hoe hij in de countrystad ooit auditie moest doen om bij Waylon Jennings te spelen. Aangenomen natuurlijk! Zoals altijd gaat het bij Dayton om ‘the truth about the blues’. Een korte set, maar wel zeven nummers lang geweldige hillbilly rock-’n-roll. Hell, yeah! En een cover van Lately I’ve Let Things Slide van Nick Lowe. Plus in navolging van helden als Neil Young, Woody Guthrie en Joe Strummer besluit hij er ook nog eens een ouderwetse protestsong uit te gooien in de vorm van Charlottesville. Zie agenda.

Tommy Castro and the Painkillers doen nauwelijks onder voor Dayton. Killin’ It Live (Alligator Records) is de veelzeggende titel van deze verzameling nummers die werden opgenomen op podia in New York, Californië, Michigan en Texas. Bij Castro is het een kwestie van bluesgitaar en soulzang waarmee hij elke countryshack omver blaast. Shakin’ The Hard Times Loose lijkt het motto van het viertal Castro (gitaar, zang), Randy McDonald (bas, achtergrondzang), Bowen Brown (drums) en Mike Emerson (toetsen). Meestal hebben ze wel zo’n vijf minuten nodig voordat ze bij het einde zijn van de nummers, zonder dat je het gevoel krijgt dat ze aan het rekken zijn. En de stomende uitvoeringen van al die nummers, acht eigen composities en covers van Sleepy John Estes en Buddy Miles, zijn op zich al de moeite waard, het is toch vooral die stem van Castro die het geheel naar de eredivisie schopt. En op het moment dat die woorden op het scherm worden losgelaten, gooit hij er weer een heerlijke gitaarsolo uit.

The Kentucky Headhunters hebben een enorme lap tekst op Wikipedia. Daar valt te leren dat de grondstenen voor de band uit Kentucky al in 1968 werden gelegd. De broers Richard en Fred Young hadden ooit met de band Itchy Brother bijna een plaat uitgebracht op het door Led Zeppelin opgerichte Swan Song Records, maar na de dood van drummer John Bonham haalde de hardrockband de stekker uit het label. Die plaat kwam er dus niet. Halverwege de jaren 80 waren de broers terug met een nieuwe bandnaam. The Kentucky Headhunters debuteerden in 1989 met Pickin’ On Nashville. Ze haalden er onder meer een Grammy voor op in het countrysegment. In Amerika had (en heeft) de band een legendarische status. Die werd bereikt met hard werken. In feite gaat het hier om een jamband, die niet alleen country en southern rock samenvoegt, maar ook blues en hardrock. In deze contreien is de band nooit zo groot geweest. Toch is het onthaal in Engeland enthousiast. Op Live At The Ramblin’ Man Fair (Alligator Records) kom je er ook wel achter waardoor. Door vliegangst van Richard Young maakte de band nooit de oversteek. In 2016 werd hij toch het vliegtuig ingeduwd. Zo’n 25.000 mensen waren getuige van het concert, dat gelukkig werd opgenomen voor deze liveplaat.