Hangen op de noten, dat is misschien wel een van de grootste bekoringen van rootsrock. Op On (Butler Records/Bertus) leunen de bandleden van Broken Sun op hun instrumenten als de mensen van de plantsoenendienst over schoffel, spade en hark. Lui? Geenszins! Het is gewoon heerlijk om de melodie even weg te laten zweven. Dat tegen de noten aanhangen – bijna vals, maar toch net niet – kan het onderscheid zijn tussen echt en namaak. Bijna een beetje vals is fijn, heel erg fijn. De Nederlandse band Broken Sun speelt geen valse noten, maar ze hangen er wel lekker tegenaan. Dat maakt van On een album waar je nauwelijks genoeg van kunt krijgen. Het heerlijke gitaarspel van Bart Dietvorst (tevens banjo) van het titelnummer waarmee het album opent past in het zigzaggende spoor van Woodcocks, terwijl de melodie ook erg doet denken aan iets van Undernation. Op Laughing In The Rain en vooral The Lies We Are valt sterk te denken aan de ondergewaardeerde band Right As Rain (o, wat was dat Girl Like Jesus een heerlijk nummer). De vergelijking zit hem vooral in dat zwevende. Undernation en Right As Rain waren twee ondergewaardeerde bands uit begin jaren 90, andere invloeden van Broken Sun zijn te vinden in de countryrock uit de jaren 70. Zanger Derrick van Schie (tevens toetsen en akoestische gitaar) heeft zo’n zangstem die dus ook een beetje tegen de noten aanhangt. Hoog en dun, bijna als Neil Young soms. En de geweldige samenzang met Rias Baarda (mandoline, akoestische gitaar) neigt op Daylight Saving Time naar Poco. In The Nighttime is ook al fijne countryrock. De ritmesectie bestaat uit Bart van de Put (drums) en Rob Mertens (bas), terwijl verder Yvo van Gemert op steelgitaar de heerlijke countryrock van On vervolmaakt. Van Schie dubbelt in The Jaydees, waarvan we hier al enkele albums bespraken.
06/02/2019 Permalink
Succes!!!