“Mijn droom was om liedjesschrijver te worden, veel meer dan om uitvoerend artiest te worden”. Opmerkelijke woorden van Rosanne Cash gisteravond in TivoliVredenburg. Opmerkelijk, omdat de 64-jarige dochter van Johnny Cash is uitgegroeid tot een van de koninginnen van de countrymuziek wier albums bijna altijd vol lof onthaald worden.
Ze zei het in de aankondiging van haar nummer Western Wall, dat in 1999 terechtkwam op het album met de gelijknamige titel van Linda Ronstadt en Emmylou Harris. Een opmerking die op zich zelf ook wel opvallend was omdat Cash natuurlijk al veel eerder bekend is geworden als een verfijnd songwriter, al was het alleen maar vanwege het materiaal op het album Seven Year Ache (dat al in 1981 uitkwam).

Rosanne Cash werd op deze avond in Utrecht begeleid door haar echtgenoot John Leventhal. Dat lijkt misschien wat magertjes, omdat Cash’ stem daardoor door hooguit twee akoestische gitaren ondersteund werd. Het was echter op geen enkel moment een bezwaar. Het gaf de avond zelfs iets spannends omdat onduidelijk was of de nummers van de laatste twee albums van Cash, die o.m. gekenmerkt worden door het prachtige warme palet aan instrumenten,  in een dergelijke setting overeind zouden blijven. Het antwoord daarop? Makkelijk! Leventhal is een bijzonder goed gitarist, die een rijk geluid uit zijn instrument kan halen. Ook nam hij voor twee liedjes nog plaats achter een vleugel, hetgeen een welkome afwisseling was. Duidelijk werd ook dat Rosanne Cash veel meer is dan een liedjesschrijfster. Wat een prachtige stem heeft zij! Zwaartepunt van de avond lag vanzelfsprekend op het laatstverschenen album, She Remembers Everything, en het met diverse Grammy’s beloonde The River & The Thread uit 2014. Daarnaast een aantal bekende nummers van het bijzondere covers-album The List. Iets meer daarover: Johnny Cash gaf zijn dochter ooit een lijstje met 100 liedjes die ze moest kennen. “Here’s your legacy”, zou Cash daarbij hebben gezegd. Mooie uitvoeringen dus van Long Black Veil, Motherless Children en 500 Miles.  In de toegift ook nog Tennessee Flat Top Box (dat overigens ook voorkomt in de soundtrack van de recente documentaire Country Music van Ken Burns). Een cover die gisteravond minder goed uitpakte was die van Ode To Billie Joe (van Bobbie Gentry). Cash en Leventhal maakten er een wat jazzy en verstilde versie van dat het onderdrukt zwoele karakter van het nummer geen recht deed. Dat was wel het enige minpuntje van een verder prachtig optreden dat bijna twee uur duurde. Een optreden dat overigens zo goed als uitverkocht was. We doen het niet vaak, maar we delen hier deze keer ook graag complimenten uit voor de mensen van het geluid dat links en rechts, maar ook boven in de zaal uitstekend was.

Setlist: Modern Blue, The Sunken Land, The Undiscovered Country, The Only Thing Worth Fighting For, Crossing To Jerusalem, A Feather’s Not A Bird, Long Black Veil, Blue Moon With Heartache, Ode To Billie Joe, I’m Moving On, Western Wall, She Remembers Everything, September When It Comes, When The Master Calls The Roll, Motherless Children, Seven Year Ache, Tennessee Flat Top Box, 500 Miles.

Foto’s: Peter Hageman.