Over Psychedelic Country Soul (Cherry Red Records) van The Long Ryders ging het natuurlijk ook al in het interview met Sid Griffin, voorafgaande aan TakeRoot. Dat Griffin zich wat miskend voelde, verbaasde me toch wel wat. Voor mij persoonlijk waren The Long Ryders heel belangrijk in de jaren 80, omdat ze countryrock nieuw leven inbliezen. De constatering van Griffin dat ze een voortrekkersrol hebben vervuld voor de americana klopt. Alleen had ik niet gedacht dat hij er zo mee zou zitten. Immers, als fan van Gene Clark wist hij toch ook wel dat geweldige muziek niet altijd op enorme bijval kan rekenen. Afijn, zoals we al schreven in het verslag van TakeRoot viel tijdens het concert de gedachte dat je ze toch graag tijdens hun hoogtijdagen had willen zien niet te onderdrukken. Dat gevoel heb je niet bij dit album. Net zoals 35 jaar geleden grijpen ze nog altijd terug op de jaren 60 van The Byrds en The Band. Dat is meteen op opener Greenville meer dan duidelijk. Ook het met steelgitaar opgetuigde Let It Fly klinkt ouderwets goed. En met de flapperende gitaarsolo van All Aboard blijven ze hoogvliegen. Het interview leverde geen reacties op, dus ik heb werkelijk geen idee of er nog iemand zit te wachten op een plaat van The Long Ryders. Maakt ook niet uit; ik ben blij met Psychedelic Country Soul!
01/12/2019 Permalink
Ik draai de cd al enkele maanden met veel plezier.
01/12/2019 Permalink
ook ik draai hem vrij vaak goede plaat
08/12/2019 Permalink
All Aboard en Molly Somebody staan al heel lang op mijn Dennis Luisterpaal 2019…….het album zal de eindlijst bij mij net niet halen…….