Born To Run betekent voor Bruce Springsteen, in Amerika althans, in 1975 een grootse doorbraak. Een jaar daarvoor is de arbeiderszoon uit New Jersey door journalist Jon Landau uitgeroepen tot de toekomst van de rock-‘n’-roll – ‘I saw rock and roll future, and its name is Bruce Springsteen’ – een reputatie die Springsteen en zijn E Street Band gestand doen, getuige de eindeloze reeksen marathon-concerten door het land. Aan het opnemen van een nieuwe plaat komt Springsteen echter niet toe omdat Mike Appel, zijn aan de dijk gezette ontdekker en manager, zijn nieuw verworven reputatie wil vernietigen. Het lijdt tot een slepende rechtzaak, met als resultaat dat Bruce Springsteen letterlijk zijn vrijheid – nota bene het thema van Born To Run – moet terugkopen. Pas in 1977 keert Springsteen naar de studio terug; naar de Record Plant in New York City, om er elf maanden later weer uit te komen. Springsteens vierde album is geproduceerd door mentor Jon Landau en wederom ingespeeld door zijn gang: Miami Steve Van Zandt (gitaar), Danny Federici (orgel), Roy Bittan (piano), Clarence Clemons (saxofoon), Garry Tallent (bas) en Max Weinberg (drums). Darkness On The Edge Of Town borduurt voort op de gedreven, onstuimige rocksound van Born To Run, maar de thematiek van de vluchtweg, van het romantisch escapisme heeft plaatsgemaakt voor een confrontatie met de realiteit; een terugkeer naar de duisternis van de rand van de stad – om de demonen tegemoet te treden. Springsteen introduceert hier personages die zich bevinden aan de schaduwkant van The American Dream, zoals de problemen in ‘Badlands’ – ongetwijfeld geïnspireerd op Terrence Malicks gelijknamige roadmovie – de verdoemde zoon in de meesterlijke, bezwerende rocksong ‘Adam Raised A Cain’ en het vileine machismo in ‘Prove it All Night’. In de intense torchsongs ‘Something In The Night’ en ‘Streets Of Fire’ schreeuwt de rock-‘n-roll-Dylan de longen uit zijn lijf, maar is zwaar melancholisch in ‘Factory’, een oprecht eerbetoon aan zijn vader. De epische Springsteen komt het best tot zijn recht in de als roadsongs vermomde verhalende rock-‘n-roll mini-symfonieën ‘Darkness On The Edge Of Town’ en het absolute hoogtepunt, het coming of age-drama ‘Racing In The Streets’. Darkness On The Edge Of Town is een manifest van gestrande illusies, van onvervulde dromen – en toont de naakte waarheid. Even naakt en onopgesmukt als de hoesfoto van amateurfotograaf en arbeider in een vleesverpakkingsfabriek Frank Stefanko, die Springsteen ontdaan van glamour en tegen een achtergrond van bloemetjesbehang à la James Dean heeft geportretteerd. Darkness On The Edge Of Town is Bruce Springsteens meest zwartgallige rockalbum – en een van zijn beste.

Badlands / Adam Raised A Cain / Something In The Night / Candy’s Room / Racing In The Street / The Promised Land / Factory / Streets Of Fire / Prove It All Night / Darkness On The Edge Of Town

Naschrift: Op 16 november wordt het album opnieuw uitgebracht in een werkelijk monstrueuze versie, bestaande uit drie cd’s, drie dvd’s en een maar liefst 80 pagina’s tellend koffietafelboek. Vanzelfsprekend moet de portemonnee hiervoor flink worden getrokken. Het is wat mij betreft een zo overdadig pakket dat de aandacht volledig wordt weggetrokken van waar het werkelijk om gaat: de elf schitterende songs van Darkness On The Edge Of Town.